Απλά μαθήματα πολιτικής ιστορίας

H Ένωση Κέντρου και ο Γεώργιος Παπανδρέου ανέτρεψαν το μετεμφυλιακό κράτος της δεξιάς χάρις στην άνοδο των δημοκρατικών Κένεντι στην εξουσία , στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Όταν σχηματίστηκε το 1964 η αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ενώσεως Κέντρου, η Ουάσιγκτον την υποδέχθηκε ευνοϊκά και μάλιστα στις εκθέσεις της, η αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών υπογράμμιζε ότι σε αυτήν μετείχε και ο Ανδρέας Παπανδρέου τον οποίο έβρισκε,«αρκετά επηρεασμένο από τον αμερικανικό πολιτικό ρεαλισμό».
Τον Ιούνιο του 1964 οι Γεώργιος και Ανδρέας Παπανδρέου πραγματοποίησαν την ιστορική και δραματική επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά την οποία ο πρόεδρος Τζόνσον προσπάθησε να επιβάλει διμερείς ελληνοτουρκικές συνομιλίες για το Κυπριακό με στόχο την αποδοχή του σχεδίου Άτσενσον που οδηγούσε στην «κατοχύρωση των τουρκικών συμφερόντων», όπως σημειώνει στην ιστοσελίδα του, το ίδρυμα Παπανδρέου.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου απάντησε με πατριωτισμό αξιοπρέπεια στις αμερικανικές πιέσεις το λέγοντας στον πρόεδρο Τζόνσον ότι « η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα για να διαπράξει μια τόσο μεγάλη ατιμία».
Η μοίρα των Παπανδρέου και ιδιαίτερα του Ανδρέα σφραγίστηκε στο ταξίδι αυτό. Η Ουάσιγκτον και ιδιαίτερα ο Λευκός Οίκος, αποφάσισαν την ανατροπή του Γεωργίου Παπανδρέου και οργάνωσαν με τους « πιστούς φίλους» ή « υπαλλήλους; » τους ,την αποσταΣία με το «κάθαρμα του 65», τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που οδήγησε τελικά στην δικτατορία των συνταγματαρχών το 67.
Τον Ιούνιο του 2003 πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες του προεδρεύοντος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έλληνα πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη που συνοδευόταν από τον υπουργό εξωτερικών Γιώργο Παπανδρέου τον νεότερο .
Οι Αμερικανοί", έπλεκαν τότε το εγκώμιο του Έλληνα Πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών κ. Γ. Παπανδρέου, τονίζοντας ότι χωρίς αυτούς σε εκείνη την ταραγμένη περίοδο (λόγω της εισβολής στο Ιράκ ) τα πράγματα θα ήταν χειρότερα τόσο για την ίδια την Ευρώπη όσο και για τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ». Οι δύο «ειλικρινείς φίλοι των ΗΠΑ υπέγραψαν ( μαζί με τον Ρομάνο Πρόντι την επαίσχυντη συμφωνία ΗΠΑ-ΕΕ για την έκδοση των υπόπτων για τρομοκρατία και την δικαστική αρωγή. Η « Ισχυρή Ελλάδα» του κ. Σημίτη δεν ήταν πια « πολύ μικρή χώρα» , όπως το 64, και μπορούσε πλέον να διαπράξει μια πολύ μεγάλη ατιμία σε βάρος « των κατακτημένων με αγώνες δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών».
Το κύριο ελληνικού ενδιαφέροντος θέμα που απασχόλησε την σύνοδο κορυφής ΕΕ-ΗΠΑ ήταν το Κυπριακό και η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. Ο διπλωματικός θρίαμβος του Κώστα και του Γιώργου ήταν ότι η Ουάσιγκτον συμφώνησε στην ένταξη. Δεν μάθαμε τότε όμως, ότι ταυτόχρονα συμφώνησαν να υποστηρίξουν το σχέδιο λύσης που θα παρουσίαζαν Άγγλοι και Αμερικανοί δια του Ανάν για την «κατοχύρωση των τουρκικών συμφερόντων». Η « Ισχυρή Ελλάδα» μπορούσε πια να κάνει μια «τόσο μεγάλη ατιμία» .
Παράλληλα έγινε και μια μικρούτσικη ατιμία. Αφού η ελληνική κυβέρνηση προσχώρησε στην αντιτρομοκρατική εκστρατεία δεν μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να πρωταγωνιστεί σε διαδηλώσεις κατά της εισβολής στο Ιράκ για να καλλιεργεί τον αντιαμερικανισμό. Γι' αυτό, ο Κώστας και Γιώργος αποφάσισαν εκεί την εκδίωξη του Κώστα Λαλιώτη και την αντικατάστασή του από τον συμπαθή στους Αμερικανούς Χρυσοχοΐδη. Έγινε αποδεκτή δηλαδή μια ευθεία επέμβαση των Αμερικανών στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ που κατάργησε την αυτοτέλεια του.
Στις 7 Μαρτίου 2004 το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές παίρνοντας 3.002.531 ψήφους. Σχεδόν αμέσως « έσκασε το σχέδιο Ανάν» το οποίο υποστήριξαν - με σχεδόν υστερικό τρόπο- ο τέως Κώστας και ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου .
Σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στις 8/4/2004 , το 59,8% από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ έλεγε ΟΧΙ. Στις 13 Ιουνίου 2004 έγιναν οι ευρωεκλογές με την «Ματσούκα» και το « δεντράκι του Γιωργάκη», και το ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε από 2.083.327 πολίτες . Σχεδόν ένα εκ. λιγότερους από τον Μάρτιο . Ο λογαριασμός του Κυπριακού είχε πληρωθεί και η πολιτική μοίρα του Γεωργίου Παπανδρέου είχε σφραγιστεί τελεσίδικα, κατά τρόπο εντελώς αντίστροφο από αυτήν του πατέρα του.
Λίγες μέρες πριν τις πρόσφατες εκλογές συνομιλούσα με έναν φίλο μου από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ, της εποχής της αυτό-οργάνωσης που μου είπε: « Το κύριο πρόβλημα για μένα δεν είναι να πέσει Καραμανλής αλλά να φύγουν, ο « «Γιωργάκης» και οι Σημιτικοί από το ΠΑΣΟΚ. Αυτούς όσο ζω δεν θα τους βάλω στην εξουσία με την ψήφο μου ».
Όπως σε κάθε τραγωδία , έτσι και στις « Μεγάλες Ατιμίες του 2003» η λύση θα δοθεί μέσω της κάθαρσης.