Αγαπητέ κ. Υπουργέ,
Έχετε αναλάβει, από τον πρωθυπουργό, την ευθύνη εποπτείας των Γενικών Γραμματειών, Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, που είναι οι δημοσιογραφικές υπηρεσίες του ελληνικού Κράτους.
Αναμέναμε, επειδή προέρχεστε από τον κλάδο μας, και υπήρξατε ικανός και επιφανής δημοσιογράφος, , ότι θα επιδιώκατε , την καλύτερη αξιοποίηση των δημοσιογράφων των Γενικών Γραμματειών και του έργου τους ,και ότι θα ενισχύατε τον δημοσιογραφικό χαρακτήρα των υπηρεσιών.
Αντί γι' αυτό, δυστυχώς, γινόμαστε μάρτυρες της κλιμάκωσης, εκ μέρους της Διοίκησης, της εχθρότητας προς τους δημοσιογράφους, η οποία δρομολογήθηκε , από τον προκάτοχό σας.
Το «πνεύμα» που επικρατεί, δυστυχώς, και που εκφράζει τους επικεφαλείς των «μονίμων» , (οι οποίοι νομίζουν, πως οι Γενικές Γραμματείες, υφίστανται για να εισπράττουν εκείνοι τον μισθό τους), είναι, ότι η παρουσία των δημοσιογράφων αποτελεί πρόβλημα.
Αντί να διευρύνονται και να ενισχύονται τα δημοσιογραφικά αντικείμενα, περικόπτονται και συχνά ,μας αφαιρούνται και δίνονται εργολαβικά σε εξωτερικούς συνεργάτες.
Προσλήψεις νέων δημοσιογράφων δεν γίνονται, παρά τις ελλείψεις, ενώ συνεχίζεται η «φάμπρικα» με την σχολή δημόσιας διοίκησης.
Οι δημοσιογράφοι, έχουν καταστεί διακοσμητικό στοιχείο στα Γραφεία Τύπου εξωτερικού, τα οποία, όπως λέει και το όνομά τους έχουν να κάνουν με τον ΤΥΠΟ. Έχετε γραφεία τύπου ,χωρίς δημοσιογράφους, αλλά με αφθονία διοικητικών υπαλλήλων.
Το δημοσιογραφικό έργο στα περισσότερα Γ.Τ. στο εξωτερικό, εκτελείται από μη δημοσιογράφους και αυτό αντανακλάται στην ποιότητα των δελτίων Τύπου που αποστέλλονται.
Οι αιρετοί μας εκπρόσωποι , στο υπηρεσιακό συμβούλιο ,εξωθούνται σε παραίτηση, ενώ πεισματικά δεν εφαρμόζεται από την Διοίκηση η συλλογική μας σύμβαση στο σύνολό της.
Καταβάλλετα, μεγάλη προσπάθεια ,για δημιουργηθεί αρνητική εικόνα για τους δημοσιογράφους.
Γινόμαστε μάρτυρες κάθε ημέρα, υπερβολικών ενεργειών, όπως η πραγματοποίηση εφόδων, ενώ παρατηρήθηκε και συγκρότηση «δικτύου πληροφοριοδοτών» για να καταγράφονται τα , «λεπτά που καθόμαστε στις καρέκλες μας».
Οι δημοσιογράφοι , όπως γνωρίζετε, κρίνονται από το έργο που παράγουν και την ποιότητα του, και όχι από τα δευτερόλεπτα ή και τις ώρες που δαπανούν, «πλέκοντας» , «τηλεφωνώντας στους οικείους τους», κλπ… (Ίσως θα έπρεπε να εφαρμόζουμε και εμείς την πολιτική του «κρεμασμένου σακακιού στην καρέκλα», για να μην ανησυχεί η διοίκηση). Μου κάνει εντύπωση ωστόσο, το ότι η Διοίκηση δεν «ανησυχεί» το ίδιο για όλες τις «άδειες καρέκλες» στο κτίριο.
Αν εκδηλωνόταν το ίδιο «πάθος», για όλα τα προβλήματα, ίσως να μην μας ταλάνιζε η κολοσσιαία καθυστέρηση στην περάτωση των υπηρεσιακών θεμάτων.
Ίσως να είχαμε όλοι, μια καρέκλα να κάτσουμε, και όχι να μοιραζόμαστε μία καρέκλα ανά δύο ή τρεις. Ίσως να είχαμε όλοι έναν υπολογιστή που να δουλεύει στο γραφείο μας, και όχι « διακοσμητικά καβουρντιστήρια».
Αντί να επιλύονται τα τεχνικά και γραφειοκρατικά εμπόδια για την ανάπτυξη της δουλειάς μας και για την αύξηση της παραγωγικότητας, σπαταλούμε χρόνο και ψυχική διάθεση ,για να αντιμετωπίσουμε, την συστηματική καταδίωξη μας, που τελικά «δεν μας αφήνει ήσυχους», να δουλέψουμε.
Η Διοίκηση, περικόπτει ημερομίσθια συναδέλφων, προφανώς τυχαία , αφού τά «θύματα», είτε ήσαν παρόντες την μέρα που υποτίθεται ότι έλειπαν, είτε ήσαν ασθενείς. Εμένα προσωπικά - για να μην αναφερθώ σε άλλους- μού περιέκοψαν ημερομίσθιο, την ημέρα, που ήρθα και κατέθεσα στο πρωτόκολλο, τα δικαιολογητικά των γιατρών.
Αγαπητέ κύριε υπουργέ,
στο κατώφλι του 21ΟΥ αιώνα , τα προσωπικά ή συλλογικά αποθημένα, δεν μπορεί να χαρακτηρίζουν την Διοίκηση.
Το ευκολότερο πράγμα, για μας, θα ήταν να κάνουμε «ρεπορτάζ κτιρίου», ακολουθώντας το παράδειγμα της Διοίκησης. Ίσως θα βρίσκαμε και εμείς ,ότι μερικοί « εκλεκτοί » ,δεν κάθονται στις καρέκλες τους και ότι κάποιοι άλλοι (προνομιούχοι), εισπράττουν ( παράνομα), ανύπαρκτες υπερωρίες, αλλά αυτό δεν είναι δική μας δουλειά. Είναι υποχρέωση της Διοίκησης να ασκήσει έλεγχο προς όλους.
Όλοι στο ίδιο κτίριο εργαζόμαστε
Γνωρίζουμε ωστόσο , ότι το αντί- δημοσιογραφικό μένος ,δεν είναι μόνο ψυχολογικό πρόβλημα. Η επίθεση κατά των δημοσιογράφων και του Ταμείου μας, που εξαπέλυσε Η Κυβέρνηση , (για να μας βάλει να πληρώνουμε εμείς τις συντάξεις των δικηγόρων και των γιατρών), δείχνει ότι το ζήτημα είναι η ανεξαρτησία των δημοσιογράφων. Αυτή προκαλεί τον φθόνο και την εχθρότητα.
Αλλά η δημοκρατία στηρίζεται στον ελεύθερο δημοσιογράφο και όχι στον ελεύθερο εκδότη ή στους ελεύθερους «νταβατζήδες».
Σπύρος Χατζάρας
Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007
Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ ;
Ερωτηματικά για τις συντάξεις και την δημοκρατία στον δρόμο για το 2050 μ.χ.
Οι βουλευτές της Ν.Δ. περιμένουν ακόμα ,στα πλαίσια του « κοινωνικού διαλόγου» για το ασφαλιστικό ,να τους επισκεφθεί και να τους ενημερώσει ο υπουργός εργασίας κ. Μαγγίνας. Οι βουλευτές της πλειοψηφίας , δεν γνώριζαν και δεν γνωρίζουν , όπως δείχνουν οι δηλώσεις τους, τα « κυβερνητικά;» σχέδια.
Οι ενοποιήσεις, βέβαια, βρίσκονταν πάντα στην ημερήσια διάταξη του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος, γιατί τα μικρότερα ταμεία επιθυμούσαν ,οι συνταξιούχοι τους να μπουν στα μεγαλύτερα και να πάρουν καλύτερες συντάξεις. (Οι πολιτικοί μας, αριστεροί δεξιοί και κεντρώοι , ενθάρρυναν πάντοτε, την αρπακτική διάθεση της Μάζας, και καλλιεργούσαν την « σοσιαλ-ληστρική» ιδεολογία, «άρπαξε από αυτόν που έχει», η οποία, καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει με την κοινωνική δικαιοσύνη. Διότι αυτοί - για παράδειγμα -που «άρπαξαν», και «κατασπάραξαν» , τα αποθεματικά του ΝΑΤ, έφαγαν τα χρήματα των πνιγμένων. Των ναυτεργατών, που χάθηκαν στους ωκεανούς ,μαζί με τα « σαπιοκάραβα» των Ελλήνων εφοπλιστών του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης.)
Ωστόσο, κανένα κομματικό κείμενο της Ν.Δ, και κανένα προεκλογικό πρόγραμμα της, δεν αναφερόταν στο «χουντικό» σχέδιο ,του Λουκά Πάτρα ,για συγχώνευση όλων των Ασφαλιστικών Ταμείων. Πώς προέκυψε λοιπόν το σχέδιο για τα πέντε ταμεία;
Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση, μου προκαλεί το ότι το ΠΑ-σοκ και προεκλογικά, πρότεινε την συγκρότηση τριών ταμείων. Πως συνέπεσαν οι «Σοφοί» των δύο κομμάτων;
Και είναι «σοφοί»; ή μήπως είναι ηλίθιοι;
Διότι όλοι ξέρουμε , και όσοι δεν το ξέρουν μπορεί εύκολα να το πληροφορηθούν, ότι οι μεγάλοι οργανισμοί ελέγχονται δυσκολότερα απ' ό,τι οι μικροί. (Ο λοχαγός ξέρει καλύτερα την μονάδα του από τον ταξίαρχο). Οι μεγάλοι οργανισμοί , χρειάζονται ακόμα μεγαλύτερη γραφειοκρατία, επομένως αυξάνουν τα διοικητικά έξοδα, και αφού ο έλεγχος δεν μπορεί να είναι συστηματικός, επιτρέπουν την διαφθορά, την ρεμούλα, τις κλοπές και τις απάτες.
Ο δικός μας οργανισμός υγείας για παράδειγμα , ο ΕΟΔΕΑΠ, δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε κατά το 1 χιλιοστό με το ΙΚΑ ,από πλευράς διαφάνειας και κακοδιαχείρισης.
Καμία συγχώνευση χωρίς αναλογιστικές μελέτες, δεν έφερε θετικά αποτελέσματα. Οι συγχωνεύσεις και οι «εντάξεις» χρεοκόπησαν εκτός όλων των άλλων το ΝΑΤ και το ΤΕΒΕ.
Η ευθύνη για την «χρεοκοπία» του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα, ανήκει πρώτα απ' όλα στους πολιτικούς διαδοχικών κυβερνήσεων. Ο Κ. Καραμανλής ( ο θείος ,όχι θεός) κρατούσε υποχρεωτικά , τα αποθεματικά των ταμείων στην τράπεζα της Ελλάδος με 1% όταν ο πληθωρισμός έτρεχε με 14% και χρηματοδοτούσε τους βιομηχάνους και τις εξαγωγές. Το ΠΑΣΟΚ , επί Α. Παπανδρέου, κρατούσε μέχρι το 87 ,τα αποθεματικά στην τράπεζα της Ελλάδος με 3% ,και χρηματοδοτούσε τα ελλείμματα του προϋπολογισμού ,την ώρα που ο πληθωρισμός έτρεχε με 19-20%. Έτσι εξαφανίστηκαν τα αποθεματικά. Τα ξεκοκάλισαν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Οι Έλληνες πολιτικοί. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια.
Την ίδια ώρα ,το ταμείο των βουλευτών, παραμένει εύρωστο, αφού συνεισφέρει σε αυτό, διά του προϋπολογισμού ,το σύνολο των Ελλήνων , χωρίς να απολαμβάνει τίποτα από αυτό - όπως θα έλεγε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος- και κανείς πολιτικός δεν σκέπτεται να το καταργήσει (πλην του κ. Μανώλη),η να το συγχωνεύσει με το Ι.Κ.Α ,για να μοιραστούν οι πολιτικοί ,την μοίρα των ψηφοφόρων τους, αλλά και για να «απολαύσουν» το προϊόν των αποφάσεων και των ενεργειών τους.
Αν λοιπόν, δεν ρωτήθηκαν οι βουλευτές της Ν.Δ., και αν δεν συμφωνήθηκε ποτέ στο κυβερνητικό κόμμα η μεταρρύθμιση, από που έρχονται οι προτάσεις; Και πως συνέβη οι «σοφοί», του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ. να καταλήξουν στις προτάσεις του χουντικού Λουκά Πάτρα; Πως ξαφνικά μας προέκυψε, ένα Σοβιετικού τύπου ασφαλιστικό σύστημα;
Και γιατί ο δραματικός τόνος; γιατί η βιασύνη; Αφού έχουμε τουλάχιστον 8 χρόνια ακόμα για να βρούμε με άνεση την λύση για τα προβλήματα που έρχονται; Ποιος βιάζεται και ποιος πιέζει; Και γιατί η ίδια πίεση εμφανίζεται σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.( πλην της Αγγλίας. Εκεί συζητούν για αυξήσεις συντάξεων, αφού έχουν το πιο άθλιο σύστημα).
Σύνταξη στα 67 επέβαλαν οι «σύμμαχοι» δεξιοί και σοσιαλδημοκράτες στην Γερμανία, το ίδιο προσπαθεί να επιβάλει και ο δεξιός Σαρκοζί στην Γαλλία. Πέντε Ταμεία, με το ζόρι, λέει ο Καραμανλής Τρία Ταμεία, εθελοντικά, απαντά ο Καλός και σοσιαλδημοκράτης Yorgos Παπανδρέου.
Από το 1995, διάφορα πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα, και ειδικοί ,άρχισαν να δημοσιεύουν μελέτες για τις « οικονομικές επιπτώσεις στην Ευρώπη από την γήρανση του πληθυσμού». Οι διαπιστώσεις, όλων των μελετών συνέκλιναν στο ότι ,τα ασφαλιστικά συστήματα στην Ευρώπη δεν ήσαν βιώσιμα, και ότι θα έπρεπε να ληφθούν «γενναία μέτρα» για να αντιμετωπισθεί η κατάρρευση του συστήματος που ετοποθετείτο χρονικά για το 2050.
Παράλληλα, άρχισε και η συζήτηση για την «μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση» ,παρότι αυτός είναι ένας τομέας που παραμένει στον έλεγχο των κυβερνήσεων των χωρών-μελών.(Με την δημιουργία της ενιαίας αγοράς εργασίας, αναγνωρίστηκε στην Ε.Ε., μόνο μια «συντονιστική» συναρμοδιότητα, ώστε να μην προκύπτουν διακρίσεις σε βάρος των μετακινούμενων εργαζομένων.)
Το 1993 δημοσιεύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια μελέτη «για την γήρανση του πληθυσμού και το ασφαλιστικό πρόβλημα της IBM» , στην οποία οι μελετητές σημείωναν ότι ,« το 1948 που δημιουργήθηκε το κρατικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης η πρόβλεψη ήταν πώς θα κατεβάλλοντo συντάξεις για 5-6 χρόνια κατά μέσο όρο», Και υπογράμμιζαν ότι «σύμφωνα με τους μαθηματικούς υπολογισμούς των ασφαλιστικών εταιριών, εάν η πρόβλεψη για την επιβίωση ενός συνταξιούχου ηλικίας 65 ετών είναι 17 χρόνια ,τότε θα πρέπει να αρχίσει να τού καταβάλλεται η κρατική σύνταξη στα 72, και για το ενδιάμεσο διάστημα θα πρέπει ο εργαζόμενος να έχει φροντίσει για ιδιωτική ασφάλιση» .
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, από όπου εξάγονται οι νόρμες της παγκόσμιου οικονομίας, οι εργαζόμενοι το 2007, συνεχίζουν να παραμένουν στην δουλειά μέχρι τα 70 ,και μετά από αυτά, επειδή στα 65 η σύνταξή τους είναι πολύ μικρή ,είτε επειδή δεν έχουν συμπληρώσει τις προϋποθέσεις για συνταξιοδότηση. Οι εταιρείες κρατούν το «έμπειρο» προσωπικό προσαρμόζοντας προς τα κάτω τον μισθό ,τα ωράρια , και τις υποχρεώσεις τους.
Μόνο το 29% των Μεγάλων Επιχειρήσεων (Corporations) προσφέρουν ακόμα , κάλυψη υγείας σε όσους αποσύρονται στα 65. Το 1993 το ποσοστό αυτό ήταν 46%. Έτσι ο μόνος τρόπος για να έχουν οι εργαζόμενοι ιατροφαρμακευτική περίθαλψη , είναι να εργάζονται και μετά τα 65. Τα ποσοστά αυτών που συνεχίζουν να εργάζονται με πλήρες ωράριο μετά τα 55, για τους άνδρες φθάνει το 70%, ενώ για τις γυναίκες το 60%. 15 χρόνια πριν τα ποσοστά αυτά ήταν γύρω στο 47%.
Σύμφωνα με άρθρο του Vic Barlow στην βρετανική express στις 21 Νοεμβρίου 2007, Οι κρατικές συντάξεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, αντιστοιχούν στο 30.8 % της μέσης αμοιβής του εργαζόμενου κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου, και είναι οι χαμηλότερες στην Ευρώπη. Τα ποσοστά αυτά, για τη Γερμανία είναι 39.9%, στην Γαλλία, 51.2% στην Ισπανία 81.2% ενώ στην Ελλάδα το ποσοστό φθάνει ,το 95.7% .
Η « μεταρρύθμιση» στην Ευρώπη αποσκοπεί σταδιακά στο να να καταργηθεί το ευρωπαϊκό σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεωνκαι ως το 2050, και να συγκλίνει η Ευρώπη με τις Ηνωμένες Πολιτείες και των Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό επιβάλλουν, ο «ανταγωνισμός» και η παγκοσμιοποίηση.
Για να μην μένουν απορίες και στους πιο αφελείς από εμάς, φρόντισε ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας κ. Γκαρ-Γκα-νας, με επιστολή που έστειλε στον πρωθυπουργό, ( και όχι στον υπουργό εργασίας) να μας διαφωτίσει. O εκπρόσωπος στην Αθήνα, της Kεντρικής Eυρωπαϊκής Tράπεζας (CEB)- o «γκαουλάιτερ» που θα έλεγαν στην Κατοχή- απαίτησε να μην μπει στις συγχωνεύσεις ,το ταμείο των υπαλλήλων της τράπεζας του. Αυτοί ανήκουν στην Επικράτεια της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, και η ελληνική κυβέρνηση δεν δικαιούται να τους « ακουμπήσει» .
Η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και το σύστημα εξουσίας που αυτή εκπροσωπεί ανησυχεί για το μέλλον και σχεδιάζει η κόσμο μας για μετά το 2050 μχ. Εγώ τότε δεν θα ζω. Οι περισσότεροι από μας άλλωστε , δεν σκέπτονται για το μέλλον πέρα από τα
βιολογικά όρια δύο γενεών.
Ορισμένοι μηχανισμοί και συλλογικοί «οργανισμοί» όμως, σκέπτονται και προγραμματίζουν με ορίζοντα τα επόμενα 50-60 χρόνια. Αυτή είναι η υπεροχή τους απέναντι σε όλους εμάς. Τα άτομα. Οι στόχοι τους, δεν μεταβάλλονται και εάν ανακοπούν προσωρινά από ορισμένες πολιτικές προσωπικότητες. Θα εφαρμοστούν μετά τον θάνατο των αντιπάλων.
Η υλοποίηση αυτών των σχεδιασμών για την Ευρώπη γίνεται από την Κεντρική Τράπεζα, η οποία με την συνθήκη για την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, κατέστη η υπέρτατη εξουσία.
Ο ελληνικός λαός , στο σύνολο του, άρχισε αυτές τις μέρες , τον υπέρ πάντων αγώνα για την ελληνική δημοκρατία μαχόμενος με την κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα. Σε αυτή την μάχη οι Έλληνες πολίτες βλέπουν τις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας.
στο στρατόπεδο του εχθρού
Το διακύβευμα δεν είναι οι ασπιρίνες, αλλά η εθνική ανεξαρτησία, η δημοκρατία και η εθνική κυριαρχία. Η μάχη μπροστά μας είναι «η μητέρα των μαχών». Όσο περισσότεροι το αντιληφθούν , τόσο πιο κοντά θα είναι η νίκη.
Οι βουλευτές της Ν.Δ. περιμένουν ακόμα ,στα πλαίσια του « κοινωνικού διαλόγου» για το ασφαλιστικό ,να τους επισκεφθεί και να τους ενημερώσει ο υπουργός εργασίας κ. Μαγγίνας. Οι βουλευτές της πλειοψηφίας , δεν γνώριζαν και δεν γνωρίζουν , όπως δείχνουν οι δηλώσεις τους, τα « κυβερνητικά;» σχέδια.
Οι ενοποιήσεις, βέβαια, βρίσκονταν πάντα στην ημερήσια διάταξη του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος, γιατί τα μικρότερα ταμεία επιθυμούσαν ,οι συνταξιούχοι τους να μπουν στα μεγαλύτερα και να πάρουν καλύτερες συντάξεις. (Οι πολιτικοί μας, αριστεροί δεξιοί και κεντρώοι , ενθάρρυναν πάντοτε, την αρπακτική διάθεση της Μάζας, και καλλιεργούσαν την « σοσιαλ-ληστρική» ιδεολογία, «άρπαξε από αυτόν που έχει», η οποία, καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει με την κοινωνική δικαιοσύνη. Διότι αυτοί - για παράδειγμα -που «άρπαξαν», και «κατασπάραξαν» , τα αποθεματικά του ΝΑΤ, έφαγαν τα χρήματα των πνιγμένων. Των ναυτεργατών, που χάθηκαν στους ωκεανούς ,μαζί με τα « σαπιοκάραβα» των Ελλήνων εφοπλιστών του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης.)
Ωστόσο, κανένα κομματικό κείμενο της Ν.Δ, και κανένα προεκλογικό πρόγραμμα της, δεν αναφερόταν στο «χουντικό» σχέδιο ,του Λουκά Πάτρα ,για συγχώνευση όλων των Ασφαλιστικών Ταμείων. Πώς προέκυψε λοιπόν το σχέδιο για τα πέντε ταμεία;
Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση, μου προκαλεί το ότι το ΠΑ-σοκ και προεκλογικά, πρότεινε την συγκρότηση τριών ταμείων. Πως συνέπεσαν οι «Σοφοί» των δύο κομμάτων;
Και είναι «σοφοί»; ή μήπως είναι ηλίθιοι;
Διότι όλοι ξέρουμε , και όσοι δεν το ξέρουν μπορεί εύκολα να το πληροφορηθούν, ότι οι μεγάλοι οργανισμοί ελέγχονται δυσκολότερα απ' ό,τι οι μικροί. (Ο λοχαγός ξέρει καλύτερα την μονάδα του από τον ταξίαρχο). Οι μεγάλοι οργανισμοί , χρειάζονται ακόμα μεγαλύτερη γραφειοκρατία, επομένως αυξάνουν τα διοικητικά έξοδα, και αφού ο έλεγχος δεν μπορεί να είναι συστηματικός, επιτρέπουν την διαφθορά, την ρεμούλα, τις κλοπές και τις απάτες.
Ο δικός μας οργανισμός υγείας για παράδειγμα , ο ΕΟΔΕΑΠ, δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε κατά το 1 χιλιοστό με το ΙΚΑ ,από πλευράς διαφάνειας και κακοδιαχείρισης.
Καμία συγχώνευση χωρίς αναλογιστικές μελέτες, δεν έφερε θετικά αποτελέσματα. Οι συγχωνεύσεις και οι «εντάξεις» χρεοκόπησαν εκτός όλων των άλλων το ΝΑΤ και το ΤΕΒΕ.
Η ευθύνη για την «χρεοκοπία» του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα, ανήκει πρώτα απ' όλα στους πολιτικούς διαδοχικών κυβερνήσεων. Ο Κ. Καραμανλής ( ο θείος ,όχι θεός) κρατούσε υποχρεωτικά , τα αποθεματικά των ταμείων στην τράπεζα της Ελλάδος με 1% όταν ο πληθωρισμός έτρεχε με 14% και χρηματοδοτούσε τους βιομηχάνους και τις εξαγωγές. Το ΠΑΣΟΚ , επί Α. Παπανδρέου, κρατούσε μέχρι το 87 ,τα αποθεματικά στην τράπεζα της Ελλάδος με 3% ,και χρηματοδοτούσε τα ελλείμματα του προϋπολογισμού ,την ώρα που ο πληθωρισμός έτρεχε με 19-20%. Έτσι εξαφανίστηκαν τα αποθεματικά. Τα ξεκοκάλισαν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Οι Έλληνες πολιτικοί. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια.
Την ίδια ώρα ,το ταμείο των βουλευτών, παραμένει εύρωστο, αφού συνεισφέρει σε αυτό, διά του προϋπολογισμού ,το σύνολο των Ελλήνων , χωρίς να απολαμβάνει τίποτα από αυτό - όπως θα έλεγε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος- και κανείς πολιτικός δεν σκέπτεται να το καταργήσει (πλην του κ. Μανώλη),η να το συγχωνεύσει με το Ι.Κ.Α ,για να μοιραστούν οι πολιτικοί ,την μοίρα των ψηφοφόρων τους, αλλά και για να «απολαύσουν» το προϊόν των αποφάσεων και των ενεργειών τους.
Αν λοιπόν, δεν ρωτήθηκαν οι βουλευτές της Ν.Δ., και αν δεν συμφωνήθηκε ποτέ στο κυβερνητικό κόμμα η μεταρρύθμιση, από που έρχονται οι προτάσεις; Και πως συνέβη οι «σοφοί», του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ. να καταλήξουν στις προτάσεις του χουντικού Λουκά Πάτρα; Πως ξαφνικά μας προέκυψε, ένα Σοβιετικού τύπου ασφαλιστικό σύστημα;
Και γιατί ο δραματικός τόνος; γιατί η βιασύνη; Αφού έχουμε τουλάχιστον 8 χρόνια ακόμα για να βρούμε με άνεση την λύση για τα προβλήματα που έρχονται; Ποιος βιάζεται και ποιος πιέζει; Και γιατί η ίδια πίεση εμφανίζεται σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.( πλην της Αγγλίας. Εκεί συζητούν για αυξήσεις συντάξεων, αφού έχουν το πιο άθλιο σύστημα).
Σύνταξη στα 67 επέβαλαν οι «σύμμαχοι» δεξιοί και σοσιαλδημοκράτες στην Γερμανία, το ίδιο προσπαθεί να επιβάλει και ο δεξιός Σαρκοζί στην Γαλλία. Πέντε Ταμεία, με το ζόρι, λέει ο Καραμανλής Τρία Ταμεία, εθελοντικά, απαντά ο Καλός και σοσιαλδημοκράτης Yorgos Παπανδρέου.
Από το 1995, διάφορα πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα, και ειδικοί ,άρχισαν να δημοσιεύουν μελέτες για τις « οικονομικές επιπτώσεις στην Ευρώπη από την γήρανση του πληθυσμού». Οι διαπιστώσεις, όλων των μελετών συνέκλιναν στο ότι ,τα ασφαλιστικά συστήματα στην Ευρώπη δεν ήσαν βιώσιμα, και ότι θα έπρεπε να ληφθούν «γενναία μέτρα» για να αντιμετωπισθεί η κατάρρευση του συστήματος που ετοποθετείτο χρονικά για το 2050.
Παράλληλα, άρχισε και η συζήτηση για την «μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση» ,παρότι αυτός είναι ένας τομέας που παραμένει στον έλεγχο των κυβερνήσεων των χωρών-μελών.(Με την δημιουργία της ενιαίας αγοράς εργασίας, αναγνωρίστηκε στην Ε.Ε., μόνο μια «συντονιστική» συναρμοδιότητα, ώστε να μην προκύπτουν διακρίσεις σε βάρος των μετακινούμενων εργαζομένων.)
Το 1993 δημοσιεύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια μελέτη «για την γήρανση του πληθυσμού και το ασφαλιστικό πρόβλημα της IBM» , στην οποία οι μελετητές σημείωναν ότι ,« το 1948 που δημιουργήθηκε το κρατικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης η πρόβλεψη ήταν πώς θα κατεβάλλοντo συντάξεις για 5-6 χρόνια κατά μέσο όρο», Και υπογράμμιζαν ότι «σύμφωνα με τους μαθηματικούς υπολογισμούς των ασφαλιστικών εταιριών, εάν η πρόβλεψη για την επιβίωση ενός συνταξιούχου ηλικίας 65 ετών είναι 17 χρόνια ,τότε θα πρέπει να αρχίσει να τού καταβάλλεται η κρατική σύνταξη στα 72, και για το ενδιάμεσο διάστημα θα πρέπει ο εργαζόμενος να έχει φροντίσει για ιδιωτική ασφάλιση» .
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, από όπου εξάγονται οι νόρμες της παγκόσμιου οικονομίας, οι εργαζόμενοι το 2007, συνεχίζουν να παραμένουν στην δουλειά μέχρι τα 70 ,και μετά από αυτά, επειδή στα 65 η σύνταξή τους είναι πολύ μικρή ,είτε επειδή δεν έχουν συμπληρώσει τις προϋποθέσεις για συνταξιοδότηση. Οι εταιρείες κρατούν το «έμπειρο» προσωπικό προσαρμόζοντας προς τα κάτω τον μισθό ,τα ωράρια , και τις υποχρεώσεις τους.
Μόνο το 29% των Μεγάλων Επιχειρήσεων (Corporations) προσφέρουν ακόμα , κάλυψη υγείας σε όσους αποσύρονται στα 65. Το 1993 το ποσοστό αυτό ήταν 46%. Έτσι ο μόνος τρόπος για να έχουν οι εργαζόμενοι ιατροφαρμακευτική περίθαλψη , είναι να εργάζονται και μετά τα 65. Τα ποσοστά αυτών που συνεχίζουν να εργάζονται με πλήρες ωράριο μετά τα 55, για τους άνδρες φθάνει το 70%, ενώ για τις γυναίκες το 60%. 15 χρόνια πριν τα ποσοστά αυτά ήταν γύρω στο 47%.
Σύμφωνα με άρθρο του Vic Barlow στην βρετανική express στις 21 Νοεμβρίου 2007, Οι κρατικές συντάξεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, αντιστοιχούν στο 30.8 % της μέσης αμοιβής του εργαζόμενου κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου, και είναι οι χαμηλότερες στην Ευρώπη. Τα ποσοστά αυτά, για τη Γερμανία είναι 39.9%, στην Γαλλία, 51.2% στην Ισπανία 81.2% ενώ στην Ελλάδα το ποσοστό φθάνει ,το 95.7% .
Η « μεταρρύθμιση» στην Ευρώπη αποσκοπεί σταδιακά στο να να καταργηθεί το ευρωπαϊκό σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεωνκαι ως το 2050, και να συγκλίνει η Ευρώπη με τις Ηνωμένες Πολιτείες και των Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό επιβάλλουν, ο «ανταγωνισμός» και η παγκοσμιοποίηση.
Για να μην μένουν απορίες και στους πιο αφελείς από εμάς, φρόντισε ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας κ. Γκαρ-Γκα-νας, με επιστολή που έστειλε στον πρωθυπουργό, ( και όχι στον υπουργό εργασίας) να μας διαφωτίσει. O εκπρόσωπος στην Αθήνα, της Kεντρικής Eυρωπαϊκής Tράπεζας (CEB)- o «γκαουλάιτερ» που θα έλεγαν στην Κατοχή- απαίτησε να μην μπει στις συγχωνεύσεις ,το ταμείο των υπαλλήλων της τράπεζας του. Αυτοί ανήκουν στην Επικράτεια της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, και η ελληνική κυβέρνηση δεν δικαιούται να τους « ακουμπήσει» .
Η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και το σύστημα εξουσίας που αυτή εκπροσωπεί ανησυχεί για το μέλλον και σχεδιάζει η κόσμο μας για μετά το 2050 μχ. Εγώ τότε δεν θα ζω. Οι περισσότεροι από μας άλλωστε , δεν σκέπτονται για το μέλλον πέρα από τα
βιολογικά όρια δύο γενεών.
Ορισμένοι μηχανισμοί και συλλογικοί «οργανισμοί» όμως, σκέπτονται και προγραμματίζουν με ορίζοντα τα επόμενα 50-60 χρόνια. Αυτή είναι η υπεροχή τους απέναντι σε όλους εμάς. Τα άτομα. Οι στόχοι τους, δεν μεταβάλλονται και εάν ανακοπούν προσωρινά από ορισμένες πολιτικές προσωπικότητες. Θα εφαρμοστούν μετά τον θάνατο των αντιπάλων.
Η υλοποίηση αυτών των σχεδιασμών για την Ευρώπη γίνεται από την Κεντρική Τράπεζα, η οποία με την συνθήκη για την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση, κατέστη η υπέρτατη εξουσία.
Ο ελληνικός λαός , στο σύνολο του, άρχισε αυτές τις μέρες , τον υπέρ πάντων αγώνα για την ελληνική δημοκρατία μαχόμενος με την κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα. Σε αυτή την μάχη οι Έλληνες πολίτες βλέπουν τις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας.
στο στρατόπεδο του εχθρού
Το διακύβευμα δεν είναι οι ασπιρίνες, αλλά η εθνική ανεξαρτησία, η δημοκρατία και η εθνική κυριαρχία. Η μάχη μπροστά μας είναι «η μητέρα των μαχών». Όσο περισσότεροι το αντιληφθούν , τόσο πιο κοντά θα είναι η νίκη.
Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2007
Η δημοκρατία των δημοσκοπήσεων και τα μμε.
Η «μοντέρνα» διακυβέρνηση του νεοφιλελευθερισμού προσπαθεί να μας πείσει ότι η λαϊκή κυριαρχία ασκείται κάθε μέρα μέσω των δημοσκοπήσεων, και όχι κάθε τέσσερα χρόνια μέσω των εκλογών.
Tο στερεότυπο «o ενεργός πολίτης έχει γνώμη και την εκφράζει», σημαίνει πολύ απλά ότι ο πολίτης εκφράζεται μέσω των δημοσκοπήσεων στις οποίες συμμετέχει.
Επειδή όμως η «γνώμη» του «ενεργού πολίτη» διαμορφώνεται, δια της συχνής επαναλήψεως, από τα μέσα ενημερώσεως οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν απλά τα αποτελέσματα της προπαγάνδας.
Το κύκλωμα της χειραγώγησης είναι: Προπαγάνδα → δημοσκόπηση → προπαγάνδα . Πρώτα πείθουμε με τα «παπαγαλάκια- δημοσιογράφους» που βρίσκονται στην υπηρεσία μας ένα μέρος της κοινής γνώμης, μετά καταγράφουμε το αποτέλεσμα της προπαγάνδας μας με τις δημοσκοπήσεις ,και στην συνέχεια με νέες δημοσκοπήσεις ανακαλύπτουμε ότι η πολιτική μας είναι η θέληση της πλειοψηφίας.
Ο πλήρης έλεγχος της ενημερώσεως είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τον πλήρη έλεγχο του πολιτικού συστήματος. Το παράδειγμα του ΄89, όταν το ελληνικό κατεστημένο με την αμερικανική καθοδήγηση και με αιχμές τον Μητσοτάκη τον Φλωράκη και τον Κύρκο επιχείρησε να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ. και να εξοντώσει τον Ανδρέα Παπανδρέου, εξασφαλίζοντας την σύμπραξη όλων των τότε εκδοτών πλην της «Αυριανής», (προς την οποία δεν έγινε καμία αξιόλογη προσφορά), δείχνει ότι ακόμα και εάν υπάρχει μια ρωγμή στο σύστημα ελέγχου της ενημέρωσης , η κοινή γνώμη μπορεί να αντιδράσει στην πλύση εγκεφάλου που της γίνεται.
Η μόνη δυνατή δημοκρατική διέξοδος είναι η διασφάλιση της ταυτόχρονης ύπαρξης δημοσίων πλουραλιστικών μέσων ενημερώσεως και αυτοδιαχειριζόμενων μμε που θα ανήκουν σε δημοσιογραφικές κοινοπραξίες, παράλληλα με τα μέσα ενημέρωσης των επιχειρηματιών.
Tο στερεότυπο «o ενεργός πολίτης έχει γνώμη και την εκφράζει», σημαίνει πολύ απλά ότι ο πολίτης εκφράζεται μέσω των δημοσκοπήσεων στις οποίες συμμετέχει.
Επειδή όμως η «γνώμη» του «ενεργού πολίτη» διαμορφώνεται, δια της συχνής επαναλήψεως, από τα μέσα ενημερώσεως οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν απλά τα αποτελέσματα της προπαγάνδας.
Το κύκλωμα της χειραγώγησης είναι: Προπαγάνδα → δημοσκόπηση → προπαγάνδα . Πρώτα πείθουμε με τα «παπαγαλάκια- δημοσιογράφους» που βρίσκονται στην υπηρεσία μας ένα μέρος της κοινής γνώμης, μετά καταγράφουμε το αποτέλεσμα της προπαγάνδας μας με τις δημοσκοπήσεις ,και στην συνέχεια με νέες δημοσκοπήσεις ανακαλύπτουμε ότι η πολιτική μας είναι η θέληση της πλειοψηφίας.
Ο πλήρης έλεγχος της ενημερώσεως είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τον πλήρη έλεγχο του πολιτικού συστήματος. Το παράδειγμα του ΄89, όταν το ελληνικό κατεστημένο με την αμερικανική καθοδήγηση και με αιχμές τον Μητσοτάκη τον Φλωράκη και τον Κύρκο επιχείρησε να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ. και να εξοντώσει τον Ανδρέα Παπανδρέου, εξασφαλίζοντας την σύμπραξη όλων των τότε εκδοτών πλην της «Αυριανής», (προς την οποία δεν έγινε καμία αξιόλογη προσφορά), δείχνει ότι ακόμα και εάν υπάρχει μια ρωγμή στο σύστημα ελέγχου της ενημέρωσης , η κοινή γνώμη μπορεί να αντιδράσει στην πλύση εγκεφάλου που της γίνεται.
Η μόνη δυνατή δημοκρατική διέξοδος είναι η διασφάλιση της ταυτόχρονης ύπαρξης δημοσίων πλουραλιστικών μέσων ενημερώσεως και αυτοδιαχειριζόμενων μμε που θα ανήκουν σε δημοσιογραφικές κοινοπραξίες, παράλληλα με τα μέσα ενημέρωσης των επιχειρηματιών.
Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007
H Agia Oikogeneia
Η θλιβερότερη μετεκλογική εικόνα για το ΠΑ.ΣΟ.Κ, που μετέδωσαν τα τηλεοπτικά κανάλια ήταν η «αυθόρμητη» συγκέντρωση των «μουζίκων» μπροστά στην Χαριλάου Τρικούπη 50, που πήγαν για να «φιλήσουν την δεξιάν», του «Τσάρου», Γεωργίου του Β΄, και να εισπράξουν ένα «χτύπημα στην πλάτη», από την Χάρη του. Ακριβώς το ίδιο πολιτικό επιχείρημα είχε και ο Γλύξμπουργκ Γεώργιος ο πρώτος. «Ισχύς μου, η αγάπη του λαού».
Μέσα στην Χαριλάου Τρικούπη, βρίσκονταν οχυρωμένοι οι ηρωικοί «Ηρακλείς» του Στέμματος , τους οποίους οιστρηλατούσε η αγέρωχη βασίλισσα μητέρα Μαργαρίτα.
Δυστυχώς για τον Οίκο των Παπανδρέου, ο ελληνικός λαός αποδοκίμασε τετράκις μέσα σε τέσσερα χρόνια τον αρχηγό της δυναστείας, στην προσπάθειά του να ηγηθεί της χώρας, εμπιστευόμενος τον αντίπαλο Οίκο, των Καραμανλήδων, παρότι Εκείνους τους βάραινε η τραγωδία του ολοκαυτώματος της Πελοποννήσου που ξεπέρασε και την έκταση των καταστροφών του Ιμπραήμ, αλλά και το μέγα σκάνδαλο των κρατικών ομολόγων.
Το Ανακτοβούλιο, για να κερδίσει ,στην απελπισία του ,λίγο χρόνο εισηγήθηκε στον βασιλέα Γεώργιοτον Β΄ να γίνει έκτακτο συνέδριο για να μελετηθούν σε βάθος τα αποτελέσματα των εκλογών και στο μεταξύ κρατώντας σφιχτά τον θρόνο του, να φωνάζει ότι σκοτεινές δυνάμεις θέλουν να χειραγωγήσουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και απειλούν να καταλάβουν με « ρεσάλτο» τη Χαριλάου Τρικούπη.
Η αλήθεια είναι ότι η Χαριλάου Τρικούπη είχε καταληφθεί μέ ρεσάλτο των Αμερικανών από το 2004, όταν ο κ. Παπανδρέου, αρχηγός πια της αντιπολίτευσης το 2004, αγωνιζόταν με σχεδόν υστερικό τρόπο για να επιβάλει στον Καραμανλή την υποστήριξη του σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό. Αυτή η κορυφαία πράξη, σε βάρος του καλώς νοουμένου Εθνικού συμφέροντος τον στιγμάτισε και έθεσε ως προτεραιότητα του πατριωτικού κορμού το ΠΑ.ΣΟ.Κ την απομάκρυνση του.
Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου ,οι συνεργάτες και οι υποστηρικτές του, είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν τα αποτελέσματα των εκλογών και των ευρωεκλογών του 2004, των νομαρχιακών και δημοτικών εκλογών του 2006, αλλά όπως προκύπτει δεν τα κατάλαβαν, η έβγαλαν το λάθος συμπέρασμα ότι χρειάζεται ακόμα πιο δεξιά πολιτική.
Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου πολιτεύτηκε για δώδεκα χρόνια ως ακραιφνείς Σημιτικός, και διατήρησε και επεξέτεινε το έργο του προκατόχου του. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. διαλύθηκε από τον «στρατηγό» Τσουκάτο, και τις μαζικές εγγραφές μέσω των τραπεζών. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Σημίτη έδιωξε τους κοινωνικούς αγωνιστές του 1974,του 77,του 81,του 89,του 93, και γέμισε τις οργανώσεις με κάθε λογής τυχοδιώκτες με ρετάλια της αριστεράς, με Γιάπηδες και «Κουμπάρους» που εκπροσωπούσαν
τους μεγαλοεργολάβους και κάθε λογής επιχειρηματίες και κομπιναδόρους. Το Πασοκ του Σημίτη εγκατέλειψε τους εργάτες ,τους αγρότες και τους μη προνομιούχους και έγινε το Κόμμα μετά τα κότερα όπως είχε πει ο Θόδωρος Πάγκαλος.
Τέσσερα χρόνια ως αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο κ. Γεώργιος Α. Παπανδρέου δεν έκανε απολύτως τίποτα για να επαναφέρει το Κίνημα στο δρόμο που χάραξε ο πατέρας του.. Αντίθετα εφάρμοσε τις δικές του απόψεις για να κάνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κάτι σαν το αμερικανικό Δημοκρατικό Κόμμα, όπως έλεγε στη Σύνοδο της Χαλκίδας. Σήμερα το ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι ακριβώς ένα κακέκτυπο της Ενώσεως Κέντρου, ένα άθυρμα πολιτευτών της κακιάς ώρας. Και αυτός μάζεψε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ τους απόβλητους από την Ν.Δ. Μάνο και Ανδριανόπουλο καθώς και τα «καθάρματα» του 89. Η πρώτη κομματική πράξη του ήταν να διαλύσει το τελευταίο προπύργιο της αριστερής πολιτικής εντός του ΠΑ.ΣΟ.Κ, την νεολαία, και να « ανασυγκρότηση» την ΠΑΣΠ, με βάση τους « φλούφληδες» τους Σημίτη.
Οι αντι-σημιτικές δυνάμεις μέσα και έξω απο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κέρδισαν τις εκλογές μέσα από την συντριβή των εκσυχρονιστών και όσοι νομίζουν ότι τώρα μπορούν να τραβήξουν τον βασιλέα Γεώργιο τον Β΄ σε νέα ριζοσπαστική φιλολαϊκή πολιτική αυτόπαγιδεύονται από το όνομα Παπανδρέου και ξεχνούν ότι παλιά τον λέγαμε
Γιωργάκη Τσάντ.
Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου ναυάγησε το 2004 υποσχόμενος μη κρατικά πανεπιστήμια και ανασφάλιστη εργασία των νέων.Το 2007 ναυάγησε υποσχόμενος λαγούς με πετραχήλια και εμφανίζοντας τον «εχθρό» του Κ. Σημίτη στο μπαλκόνι στη συγκέντρωση της Αθήνας.
Τώρα θέλει να τα πει όλα. Ας αρχίσει λέγοντας μας γιατί ήθελε να ξεπουλήσει στους Τούρκους και τους Αμερικανούς την Κύπρο. Και μετά ας μας πει όλα τά άλλα. Και στο τέλος να μας πει γιατί «ψάχναμε με το φανάρι» στα ψηφοδέλτια ,να βρούμε κανέναν Πασόκο για να τον σταυρώσουμε.
Μέσα στην Χαριλάου Τρικούπη, βρίσκονταν οχυρωμένοι οι ηρωικοί «Ηρακλείς» του Στέμματος , τους οποίους οιστρηλατούσε η αγέρωχη βασίλισσα μητέρα Μαργαρίτα.
Δυστυχώς για τον Οίκο των Παπανδρέου, ο ελληνικός λαός αποδοκίμασε τετράκις μέσα σε τέσσερα χρόνια τον αρχηγό της δυναστείας, στην προσπάθειά του να ηγηθεί της χώρας, εμπιστευόμενος τον αντίπαλο Οίκο, των Καραμανλήδων, παρότι Εκείνους τους βάραινε η τραγωδία του ολοκαυτώματος της Πελοποννήσου που ξεπέρασε και την έκταση των καταστροφών του Ιμπραήμ, αλλά και το μέγα σκάνδαλο των κρατικών ομολόγων.
Το Ανακτοβούλιο, για να κερδίσει ,στην απελπισία του ,λίγο χρόνο εισηγήθηκε στον βασιλέα Γεώργιοτον Β΄ να γίνει έκτακτο συνέδριο για να μελετηθούν σε βάθος τα αποτελέσματα των εκλογών και στο μεταξύ κρατώντας σφιχτά τον θρόνο του, να φωνάζει ότι σκοτεινές δυνάμεις θέλουν να χειραγωγήσουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και απειλούν να καταλάβουν με « ρεσάλτο» τη Χαριλάου Τρικούπη.
Η αλήθεια είναι ότι η Χαριλάου Τρικούπη είχε καταληφθεί μέ ρεσάλτο των Αμερικανών από το 2004, όταν ο κ. Παπανδρέου, αρχηγός πια της αντιπολίτευσης το 2004, αγωνιζόταν με σχεδόν υστερικό τρόπο για να επιβάλει στον Καραμανλή την υποστήριξη του σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό. Αυτή η κορυφαία πράξη, σε βάρος του καλώς νοουμένου Εθνικού συμφέροντος τον στιγμάτισε και έθεσε ως προτεραιότητα του πατριωτικού κορμού το ΠΑ.ΣΟ.Κ την απομάκρυνση του.
Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου ,οι συνεργάτες και οι υποστηρικτές του, είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν τα αποτελέσματα των εκλογών και των ευρωεκλογών του 2004, των νομαρχιακών και δημοτικών εκλογών του 2006, αλλά όπως προκύπτει δεν τα κατάλαβαν, η έβγαλαν το λάθος συμπέρασμα ότι χρειάζεται ακόμα πιο δεξιά πολιτική.
Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου πολιτεύτηκε για δώδεκα χρόνια ως ακραιφνείς Σημιτικός, και διατήρησε και επεξέτεινε το έργο του προκατόχου του. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. διαλύθηκε από τον «στρατηγό» Τσουκάτο, και τις μαζικές εγγραφές μέσω των τραπεζών. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Σημίτη έδιωξε τους κοινωνικούς αγωνιστές του 1974,του 77,του 81,του 89,του 93, και γέμισε τις οργανώσεις με κάθε λογής τυχοδιώκτες με ρετάλια της αριστεράς, με Γιάπηδες και «Κουμπάρους» που εκπροσωπούσαν
τους μεγαλοεργολάβους και κάθε λογής επιχειρηματίες και κομπιναδόρους. Το Πασοκ του Σημίτη εγκατέλειψε τους εργάτες ,τους αγρότες και τους μη προνομιούχους και έγινε το Κόμμα μετά τα κότερα όπως είχε πει ο Θόδωρος Πάγκαλος.
Τέσσερα χρόνια ως αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο κ. Γεώργιος Α. Παπανδρέου δεν έκανε απολύτως τίποτα για να επαναφέρει το Κίνημα στο δρόμο που χάραξε ο πατέρας του.. Αντίθετα εφάρμοσε τις δικές του απόψεις για να κάνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κάτι σαν το αμερικανικό Δημοκρατικό Κόμμα, όπως έλεγε στη Σύνοδο της Χαλκίδας. Σήμερα το ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι ακριβώς ένα κακέκτυπο της Ενώσεως Κέντρου, ένα άθυρμα πολιτευτών της κακιάς ώρας. Και αυτός μάζεψε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ τους απόβλητους από την Ν.Δ. Μάνο και Ανδριανόπουλο καθώς και τα «καθάρματα» του 89. Η πρώτη κομματική πράξη του ήταν να διαλύσει το τελευταίο προπύργιο της αριστερής πολιτικής εντός του ΠΑ.ΣΟ.Κ, την νεολαία, και να « ανασυγκρότηση» την ΠΑΣΠ, με βάση τους « φλούφληδες» τους Σημίτη.
Οι αντι-σημιτικές δυνάμεις μέσα και έξω απο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κέρδισαν τις εκλογές μέσα από την συντριβή των εκσυχρονιστών και όσοι νομίζουν ότι τώρα μπορούν να τραβήξουν τον βασιλέα Γεώργιο τον Β΄ σε νέα ριζοσπαστική φιλολαϊκή πολιτική αυτόπαγιδεύονται από το όνομα Παπανδρέου και ξεχνούν ότι παλιά τον λέγαμε
Γιωργάκη Τσάντ.
Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου ναυάγησε το 2004 υποσχόμενος μη κρατικά πανεπιστήμια και ανασφάλιστη εργασία των νέων.Το 2007 ναυάγησε υποσχόμενος λαγούς με πετραχήλια και εμφανίζοντας τον «εχθρό» του Κ. Σημίτη στο μπαλκόνι στη συγκέντρωση της Αθήνας.
Τώρα θέλει να τα πει όλα. Ας αρχίσει λέγοντας μας γιατί ήθελε να ξεπουλήσει στους Τούρκους και τους Αμερικανούς την Κύπρο. Και μετά ας μας πει όλα τά άλλα. Και στο τέλος να μας πει γιατί «ψάχναμε με το φανάρι» στα ψηφοδέλτια ,να βρούμε κανέναν Πασόκο για να τον σταυρώσουμε.
Τα αίτια της ήττας
Το πρώτο στοιχείο που πρέπει να συνεκτιμηθεί πριν επιχειρηθεί να εξαχθούν συμπεράσματα για το εκλογικό αποτέλεσμα της 16ης Σεπτεμβρίου είναι το πόσο συνέβαλαν στη διαμόρφωση της τελικής απόφασης των ψηφοφόρων οι φωτιές και η τραγική συμπεριφορά του κρατικού μηχανισμού.
Η δική μου γνώμη είναι ότι τo ποσοστό της Ν.Δ. θα ήταν πολύ υψηλότερο αν δεν είχαν μεσολαβήσει οι καταστροφικές για αυτήν εντυπώσεις.
Παρά την προσπάθεια του Τύπου, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να φωτίσει την ουσία του σκανδάλου των ομολόγων και έτσι τελικά αυτό που φοβόταν η Ν.Δ. δεν επηρέασε ουσιαστικά το τελικό αποτέλεσμα.
Η ραγδαία πτώση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. οφείλεται στην ταυτόχρονη με την διαρροή ψήφων προς όλες τις αντίπαλες κατευθύνσεις απόφαση αρκετών παλαιών ψηφοφόρων του, να κάνουν αποχή.
Αν υποθέσουμε ότι οι διαρροές προς το Κομμουνιστικό Κόμμα, τον Συνασπισμό και τον κ. Παπαθεμελή είτε αντικατοπτρίζουν έναν επαναπατρισμό « δανεικών» ψήφων είτε μια οριστική διαφωνία με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. η επιλογή της αποχής , δείχνει ότι αυτοί οι ψηφοφόροι διαφωνούσαν μεν με την τρέχουσα πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ και ίσως με την ηγεσία του, παραμένουν ομως ψυχικά ΠΑ.ΣΟ.Κ. και περιμένουν κάποια αλλαγή.
Τα αίτια της αποσυσπείρωσης
Τα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στον ευρωπαϊκό χώρο στεγάζουν μόνο όσους ακολουθούν το πρόγραμμα τους και δεν αποτελούν πολυσυλλεκτικούς Συνασπισμούς.
Οι «εκσυγχρονιστές», θέλησαν να μετατρέψουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. από Κίνημα σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ευρωπαϊκού τύπου, και για τον λόγο αυτό ξέκοψαν από πολιτικές και πρόσωπα που θεωρούσαν ότι ανήκαν στο «λαϊκίστικο παλαιό ΠΑ.ΣΟ.Κ» και αποξένωσαν τους οπαδούς του «λαϊκισμού ».
Με γραφειοκρατική λογική άφησαν κληρονομιά τους μη προνομιούχους, τα φτωχότερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας στα «αριστερά κόμματα», που θεωρητικά θα συνεργάζονταν μαζί τους στα πλαίσια της κεντροαριστεράς και στράφηκαν στον διεμβολισμό της κεντροδεξιάς συντηρητικής παράταξης.
Η στροφή αυτή έγινε κατανοητή στον κόσμο με τη φράση «όλοι ίδιοι είναι».
Η λογική των εκσυγχρονιστών αποτυπώθηκε στον εκλογικό νόμο του κ. Σκανδαλίδη ο οποίος επεδίωκε την συγκρότηση συμμαχικών κυβερνήσεων. Το μοντέλο ήταν απλό ή μάλλον απλοϊκό.
Οι απώλειες από την αποστασιοποίηση και την αποχώρηση οπαδών που ένα μέρος τους συσπειρώθηκε στο ΔΗΚΚΙ ενώ ένα άλλο μικρότερο διάλεξε την αποχή, αντισταθμίστηκαν στις εκλογές του 2000 με « δανεικούς» ψήφους από τον Συνασπισμό και την απόσπαση κεντροδεξιών από τη Ν.Δ.
Η λογική των «εκσυγχρονιστών» ήταν ότι η «ζημιά» από την μετάβαση από το «λαϊκίστικο κίνημα» στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα θα ήταν γύρω στο 4 %. Έφτιαξαν λοιπόν έναν νόμο που το πρώτο κόμμα (το ΠΑ.ΣΟ.Κ.) με ποσοστά γύρω στο 40% θα είχε κάπου 135-140 έδρες και μαζί με τον Συνασπισμό θα έκανε κυβέρνηση.
Αυτές οι υποθέσεις εργασίας ανατράπηκαν από τα ίδια τα πράγματα.
Στην Ελλάδα δεν υπήρχαν και δεν υπάρχουν οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες για την ανάπτυξη μεγάλων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Ανδρέας Παπανδρέου σχεδίασε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σαν πολυσυλλεκτικό κίνημα των μη προνομιούχων, εργατών, αγροτών, της νεολαίας, των μικρομεσαίων, των γυναικών, των συνταξιούχων και της διανόησης.
Οι στενοκέφαλοι γερμανομαθείς εκσυγχρονιστές παρείδαν τα πραγματικά δεδομένα, όπως για παράδειγμα την ανυπαρξία μαζικού. και αξιόπιστου συνδικαλιστικού κινήματος και προσπάθησαν να επιβάλουν ένα πολιτικό μοντέλο που γεννήθηκε στη δεκαετία των εξήντα στην Γαλλία και την Γερμανία.
Η πραγματική κοινωνική αντιστοίχηση ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στην Ελλάδα είναι κάτω από το 20%.
Τα στρατηγικά λάθη
Το πρώτο μεγάλο στρατηγικού χαρακτήρα λάθος ,ήταν η επιλογή του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και η απομάκρυνση από την αρχή του Κινήματος. Το δεύτερο μεγάλο λάθος ήταν η εγκατάλειψη του στόχου της αυτοδυναμίας και η πολιτική της κεντροαριστεράς. Το τρίτο μεγάλο λάθος ήταν η διάλυση των οργανώσεων «νέου τύπου», που έγινε για να απαλλαγούν οι εκσυγχρονιστές από τις τριβές με τους «λαϊκιστές» . Ωστόσο αυτά τα κύτταρα του κινήματος ήταν που γεννούσαν πολιτική . Μέσα στις οργανώσεις δοκιμαζόντουσαν οι πολιτικές. Η μακροχρόνια άσκηση κρατικής εξουσίας οδήγησε τις οργανώσεις σε μαρασμό. Η διάλυσή τους όμως παρέσυρε το κόμμα στον μαρασμό, κάνοντας το απολιθωμένο μηχανισμό εξουσίας. Το αποτέλεσμα αποτυπώθηκε στις εκλογικές λίστες όπου το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μπορούσε πια να αναδείξει πρόσωπα από τις γραμμές του, που αναδείχθηκαν μέσα από κοινωνικούς αγώνες, και αναζητούσε λαμπερά πρόσωπα από την τηλεόραση.
Υπάρχουν βεβαίως και λάθη πολιτικής στο διάστημα 2004- 2007 που επηρέασαν αρνητικά και αποξένωσαν οπαδούς και ψηφοφόρους που στράφηκαν στις πρόσφατες εκλογές στην αποχή.
Το μεγαλύτερο τέτοιο λάθος ήταν η υποστήριξη του σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό, γιατί με την επιλογή αυτή το ΠΑ.ΣΟ.Κ. απομακρύνθηκε από τον πατριωτικό του χαρακτήρα. Οποιαδήποτε αυτοκριτική θα πρέπει να ξεκινήσει από την αποδοχή, ότι αυτή η επιλογή ήταν λαθεμένη.
Το δεύτερο μεγαλύτερο λάθος ήταν η διάλυση της νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ .
Θα πρέπει επίσης να αναγνωριστεί, ότι οι «πρωτοβουλίες» και οι
« μεταρρυθμιστικές προτάσεις» για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, την ανασφάλιστη εργασία των νέων ,προσέβαλαν ακόμα και το αριστερούτσικο προφίλ του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, διότι και ο εκσυγχρονισμός πρέπει να γίνεται με κάποιες αρχές.
Η δική μου γνώμη είναι ότι τo ποσοστό της Ν.Δ. θα ήταν πολύ υψηλότερο αν δεν είχαν μεσολαβήσει οι καταστροφικές για αυτήν εντυπώσεις.
Παρά την προσπάθεια του Τύπου, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να φωτίσει την ουσία του σκανδάλου των ομολόγων και έτσι τελικά αυτό που φοβόταν η Ν.Δ. δεν επηρέασε ουσιαστικά το τελικό αποτέλεσμα.
Η ραγδαία πτώση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. οφείλεται στην ταυτόχρονη με την διαρροή ψήφων προς όλες τις αντίπαλες κατευθύνσεις απόφαση αρκετών παλαιών ψηφοφόρων του, να κάνουν αποχή.
Αν υποθέσουμε ότι οι διαρροές προς το Κομμουνιστικό Κόμμα, τον Συνασπισμό και τον κ. Παπαθεμελή είτε αντικατοπτρίζουν έναν επαναπατρισμό « δανεικών» ψήφων είτε μια οριστική διαφωνία με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. η επιλογή της αποχής , δείχνει ότι αυτοί οι ψηφοφόροι διαφωνούσαν μεν με την τρέχουσα πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ και ίσως με την ηγεσία του, παραμένουν ομως ψυχικά ΠΑ.ΣΟ.Κ. και περιμένουν κάποια αλλαγή.
Τα αίτια της αποσυσπείρωσης
Τα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στον ευρωπαϊκό χώρο στεγάζουν μόνο όσους ακολουθούν το πρόγραμμα τους και δεν αποτελούν πολυσυλλεκτικούς Συνασπισμούς.
Οι «εκσυγχρονιστές», θέλησαν να μετατρέψουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. από Κίνημα σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ευρωπαϊκού τύπου, και για τον λόγο αυτό ξέκοψαν από πολιτικές και πρόσωπα που θεωρούσαν ότι ανήκαν στο «λαϊκίστικο παλαιό ΠΑ.ΣΟ.Κ» και αποξένωσαν τους οπαδούς του «λαϊκισμού ».
Με γραφειοκρατική λογική άφησαν κληρονομιά τους μη προνομιούχους, τα φτωχότερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας στα «αριστερά κόμματα», που θεωρητικά θα συνεργάζονταν μαζί τους στα πλαίσια της κεντροαριστεράς και στράφηκαν στον διεμβολισμό της κεντροδεξιάς συντηρητικής παράταξης.
Η στροφή αυτή έγινε κατανοητή στον κόσμο με τη φράση «όλοι ίδιοι είναι».
Η λογική των εκσυγχρονιστών αποτυπώθηκε στον εκλογικό νόμο του κ. Σκανδαλίδη ο οποίος επεδίωκε την συγκρότηση συμμαχικών κυβερνήσεων. Το μοντέλο ήταν απλό ή μάλλον απλοϊκό.
Οι απώλειες από την αποστασιοποίηση και την αποχώρηση οπαδών που ένα μέρος τους συσπειρώθηκε στο ΔΗΚΚΙ ενώ ένα άλλο μικρότερο διάλεξε την αποχή, αντισταθμίστηκαν στις εκλογές του 2000 με « δανεικούς» ψήφους από τον Συνασπισμό και την απόσπαση κεντροδεξιών από τη Ν.Δ.
Η λογική των «εκσυγχρονιστών» ήταν ότι η «ζημιά» από την μετάβαση από το «λαϊκίστικο κίνημα» στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα θα ήταν γύρω στο 4 %. Έφτιαξαν λοιπόν έναν νόμο που το πρώτο κόμμα (το ΠΑ.ΣΟ.Κ.) με ποσοστά γύρω στο 40% θα είχε κάπου 135-140 έδρες και μαζί με τον Συνασπισμό θα έκανε κυβέρνηση.
Αυτές οι υποθέσεις εργασίας ανατράπηκαν από τα ίδια τα πράγματα.
Στην Ελλάδα δεν υπήρχαν και δεν υπάρχουν οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες για την ανάπτυξη μεγάλων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Ανδρέας Παπανδρέου σχεδίασε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σαν πολυσυλλεκτικό κίνημα των μη προνομιούχων, εργατών, αγροτών, της νεολαίας, των μικρομεσαίων, των γυναικών, των συνταξιούχων και της διανόησης.
Οι στενοκέφαλοι γερμανομαθείς εκσυγχρονιστές παρείδαν τα πραγματικά δεδομένα, όπως για παράδειγμα την ανυπαρξία μαζικού. και αξιόπιστου συνδικαλιστικού κινήματος και προσπάθησαν να επιβάλουν ένα πολιτικό μοντέλο που γεννήθηκε στη δεκαετία των εξήντα στην Γαλλία και την Γερμανία.
Η πραγματική κοινωνική αντιστοίχηση ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στην Ελλάδα είναι κάτω από το 20%.
Τα στρατηγικά λάθη
Το πρώτο μεγάλο στρατηγικού χαρακτήρα λάθος ,ήταν η επιλογή του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και η απομάκρυνση από την αρχή του Κινήματος. Το δεύτερο μεγάλο λάθος ήταν η εγκατάλειψη του στόχου της αυτοδυναμίας και η πολιτική της κεντροαριστεράς. Το τρίτο μεγάλο λάθος ήταν η διάλυση των οργανώσεων «νέου τύπου», που έγινε για να απαλλαγούν οι εκσυγχρονιστές από τις τριβές με τους «λαϊκιστές» . Ωστόσο αυτά τα κύτταρα του κινήματος ήταν που γεννούσαν πολιτική . Μέσα στις οργανώσεις δοκιμαζόντουσαν οι πολιτικές. Η μακροχρόνια άσκηση κρατικής εξουσίας οδήγησε τις οργανώσεις σε μαρασμό. Η διάλυσή τους όμως παρέσυρε το κόμμα στον μαρασμό, κάνοντας το απολιθωμένο μηχανισμό εξουσίας. Το αποτέλεσμα αποτυπώθηκε στις εκλογικές λίστες όπου το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μπορούσε πια να αναδείξει πρόσωπα από τις γραμμές του, που αναδείχθηκαν μέσα από κοινωνικούς αγώνες, και αναζητούσε λαμπερά πρόσωπα από την τηλεόραση.
Υπάρχουν βεβαίως και λάθη πολιτικής στο διάστημα 2004- 2007 που επηρέασαν αρνητικά και αποξένωσαν οπαδούς και ψηφοφόρους που στράφηκαν στις πρόσφατες εκλογές στην αποχή.
Το μεγαλύτερο τέτοιο λάθος ήταν η υποστήριξη του σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό, γιατί με την επιλογή αυτή το ΠΑ.ΣΟ.Κ. απομακρύνθηκε από τον πατριωτικό του χαρακτήρα. Οποιαδήποτε αυτοκριτική θα πρέπει να ξεκινήσει από την αποδοχή, ότι αυτή η επιλογή ήταν λαθεμένη.
Το δεύτερο μεγαλύτερο λάθος ήταν η διάλυση της νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ .
Θα πρέπει επίσης να αναγνωριστεί, ότι οι «πρωτοβουλίες» και οι
« μεταρρυθμιστικές προτάσεις» για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, την ανασφάλιστη εργασία των νέων ,προσέβαλαν ακόμα και το αριστερούτσικο προφίλ του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, διότι και ο εκσυγχρονισμός πρέπει να γίνεται με κάποιες αρχές.
18 απλές σκέψεις
1.
Οι Γκαλοπατζήδες τίμησαν την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας, δίνοντας στην δημοσιότητα συγκλονιστικά στοιχεία, για τις διαστάσεις που έχει πάρει η Φτώχεια στην Ελλάδα και την ανασφάλεια που αισθάνονται οι Έλληνες για το αύριο . Το 1/3 των Ελλήνων ζουν με λιγότερα από 470 ευρώ μηνιαίως. Η κοινωνία των 2/3, των νεοφιλελεύθερων αμερικανικών ιδεών, είναι πια πραγματικότητα. Ο αγώνας του Ανδρέα Παπανδρέου και του «παλαιού» ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη, προδόθηκε από το εκσυγχρονιστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. που είναι απόλυτα υπεύθυνο για το πως φτάσαμε μέχρι εδώ. Αυτό είναι το πολιτικό «επίτευγμα» του «γίγαντα» της πολιτικής Κώστα Σημίτη. Η Ψωροκώσταινα είναι εδώ μαζί με τά παιδάκια της ,τον Πειναλέωντα και την Ανεργίτσα.
2.
Οι Γκαλοπατζήδες κατέγραψαν ότι το 60% των Ελλήνων ζουν με το φόβο ότι μία ημέρα μπορούν να ξυπνήσουν φτωχοί. Επειδή η πρόσθεση διδάσκεται στην πρώτη δημοτικού τα πολιτικά συμπεράσματα είναι πολύ απλά. Το 30% των Ελλήνων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και το 60% βλέπει με αγωνία και ανασφάλεια το μέλλον. Επομένως ζούμε σε μια κοινωνία όπου το 10% απολαμβάνει τον πλούτο που δημιούργησε η ανάπτυξη της χώρας και οι ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις. Η Ελλάδα του 2007 μοιάζει πάρα πολύ με την Ελλάδα του 1961. Κωνσταντίνος Καραμανλής τότε Κώστας Καραμανλής τώρα. Το 10 % των προνομιούχων οικογενειών είναι πάντα εδώ. Η διαφορά είναι ότι ο Πειναλέων έχει καρτοκινητό.
3.
Η ανατροπή των κοινωνικών κατακτήσεων της (χρυσής οκταετίας) του Ανδρέα (1981- 1989) συνετέλεσθη στα 11 χρόνια των Μητσοτακοσημιτικών, και ολοκληρώθηκε στα χρόνια του Καραμανλή του δεύτερου και του Αλογοσκούφη.
4.
«Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα μεταβλήθηκε σε προχωρημένο φυλάκιο της του Πενταγώνου και της Παγκοσμιοποίησης, για να εξυπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά τα στρατιωτικά και οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλίων. Διαβρώθηκε ο κρατικός μηχανισμός, οι ένοπλες δυνάμεις, τα κόμματα, ο συνδικαλισμός, και η πολιτική ηγεσία του τόπου. »
( Διακήρυξη 3ης Σεπτέμβρη με προσθήκη της παγκοσμιοποίησης)
5.
Ο κ.Κ. Καραμανλής απομάκρυε από την Ν.Δ. τους νεοφιλελεύθερους κυρίους Μάνο και Ανδριανόπουλο, ως πολύ δεξιούς, γιατί επηρέαζαν αρνητικά την προεκλογική εικόνα της «κοινωνικής δεξιάς» με την οποία προσπαθούσε να κερδίσει τις εκλογές. Αυτούς τους «πολύ δεξιούς», τους «προσέλαβε» στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο κ. Παπανδρέου εξυμνώντας τις « πολύ ενδιαφέρουσες» νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμιστικές τους ιδέες. Η απλή αριστοτέλεια Λογική μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο κ. Παπανδρέου είναι πιο δεξιός από τον κ. Καραμανλή.
6.
« YORGOS ,Ανδρουλάκης , Ανδριανοπουλος , Μανος και οι αλλοι γνωστοι οπαδοι της παγκοσμιοποιησεως και της Αμερικανικης πρωτοκαθεδριας »
-Έλα μωρέ, γιατί να μη γίνουν μεταγραφές; Ίδια πολιτική έχουν αυτά τα κόμματα... η ΝΔ ειναι πιο αριστερη απο το ΠΑΣΟΚ( από διάλογο στο διαδίκτυο το 2004 )
7.
Το ΠΑΣΟΚ σαν λαϊκό κίνημα έχει αποστολή και υποχρέωση να αντιμάχεται τα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης και να παράγει ιδέες για την υπεράσπιση, της νεολαίας των εργαζομένων, των αγροτών ,του ελληνικού λαού στο σύνολο του , από τις απειλές γεννάει κάθε μέρα για το βιοτικό τους επίπεδο η παγκοσμιοποίηση. Το ΠΑΣΟΚ σαν πατριωτικό κίνημα έχει αποστολή και υποχρέωση να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της χώρας.
8.
«Βασικός κυριαρχικός στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του Έθνους και στην υπηρεσία του Λαού. Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ' όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν. Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία, σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του Λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας» (Διακήρυξη 3ης Σεπτέμβρη)
9.
Τα βασικά συνθήματα του παλαιού ΠΑΣΟΚ, « Εμπρός για μια νέα Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες», « το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ο λαός στην εξουσία» είναι και σήμερα επίκαιρα .
10.
«Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, την διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Έλληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί. Αντίθετα πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας.» (Διακήρυξη 3ης Σεπτέμβρη)
11.
Ο νέο- φιλελεύθερος καπιταλισμός της παγκοσμιοποίησης επιδιώκει την κατάλυση της δημοκρατίας. Τεράστια δύναμη συγκεντρώνεται στις διοικήσεις των διεθνών τραπεζικών και χρηματιστηριακών επιχειρήσεων στις πολυεθνικές και τους υπερεθνικούς οργανισμούς του παγκόσμιου καπιταλισμού, την παγκόσμια οργάνωση εμπορίου, την παγκόσμια τράπεζα, το διεθνές νομισματικό ταμείο, που βρίσκονται μακριά από κάθε δημοκρατικό έλεγχο και κυρίως δεν αντλούν τη δύναμή τους από τους λαούς . Τα κεκτημένα της γαλλικής επανάστασης ανατρέπονται.
12.
Οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης κήρυξαν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας με αφορμή την 11η Σεπτεμβρίου και με νέο- φιλελεύθερο νέο- πατριωτισμό επιτέθηκαν στα βασικά δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών διαμορφώνοντας ένα νέο αστυνομικό και ανελεύθερο πολιτικό περιβάλλον. Ένας στους τρεις πολίτες στις Ηνωμένες Πολιτείες είτε έχει συλληφθεί και του έχουν βάλει χειροπέδες μια φορά στην ζωή του είτε έχει πάει φυλακή.
13.
Εάν το ΠΑΣΟΚ ενστερνισθεί το σύστημα ιδεών της παγκοσμιοποίησης και μετατραπεί σε ένα γρανάζι του μηχανισμού της Νέας Τάξης για τον πολιτικό έλεγχο των λαών και των χωρών δεν θα έχει κανέναν λόγο ύπαρξης και θα το στείλει ο λαός μαζί με όλον τον «θίασο» στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
14.
Τα Μέσα Ενημέρωσης- όπως το ΜΕΓΚΑ- που «υπονομεύουν» τον Γεώργιο B΄ Παπανδρέου και που θέλουν να κάνουν, «Ριάλιτι σόου» τις εσωκομματικές εκλογές στην αξιωματική αντιπολίτευση, προσκαλούν στις εκπομπές τους τον κ. Θεόδωρο Πάγκαλο για να υβρίζει τον κ. Βενιζέλο , και στη συνέχεια αναπαράγουν ως βαρυσήμαντη είδηση τα όσα αυτός είπε, άνευ αμφισβητήσεως από τους παριστάμενους «δημοσιογράφους».
15.
Ο κ. Παπανδρέου παραδέχθηκε ότι έγιναν λανθασμένες επιλογές στο θέμα της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος, χωρίς όμως να διευκρινίσει ποιο ήταν το λάθος. Ήταν λάθος η πρόταση του για τα « μη κρατικά πανεπιστήμια» η ήταν λάθος η αναδίπλωση του και η αποχώρηση από τη βουλή; Παρατηρώ, ότι όλοι οι υψηλόμισθοι «παντογνώστες» των Καναλιών και των «συγκροτημάτων» που «υπονομεύουν» τον κ. Παπανδρέου αποφεύγουν για δύο μήνες σχεδόν να του κάνουν αυτήν την πολύ απλή διευκρινιστική ερώτηση.
16.
Η αναγέννηση και ουσιαστικά επανίδρυση του λαϊκού πατριωτικού κινήματος , του Πασοκ θα περάσει από δύο στάδια. Πρώτος σταθμός είναι η εκλογή νέου προέδρου στις 11 Νοεμβρίου και δεύτερος το συνέδριο όπου θα πρέπει να εκπροσωπηθεί η πραγματική βάση του κινήματος μέσα από την ευρεία συμμετοχή στις διαδικασίες και όχι οι φατρίες, οι οικογένειές και οι υπάρχοντες κομματικοί στρατοί , και από το οποίο θα πρέπει να προέλθει ,μια ουσιαστικά διαφορετική σε επίπεδο πολιτικής σκέψης αλλά και προσώπων κομματική ηγεσία.
17.
Προϋπόθεση για να γίνει αυτό, είναι να επιστρέψουν και να συστρατευθούν όλοι όσοι απογοητεύτηκαν από την κυβερνητική πρακτική των προηγούμενων ετών και τα φαινόμενα διαφθοράς, όλοι όσοι εγκατέλειψαν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. λόγω της υποστήριξης από τον κ. Παπανδρέου του σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό, και όλοι όσοι αισθάνθηκαν τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν ότι ο κ. Παπανδρέου είναι δεξιότερος του κ. Καραμανλή και στράφηκαν σε άλλα αριστερά κόμματα και την αποχή.
18.
«Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα καλεί τον Ελληνικό Λαό να οργανωθεί στις τάξεις του, σε οργανώσεις βάσης, να συμμετάσχει άμεσα στην παραπέρα διαμόρφωση του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων και στην ανάδειξη των στελεχών του σε όλα τα επίπεδα. Έτσι θα συνεχίσουμε με νέα ένταση και αποφασιστικότητα τον αγώνα για μια ανεξάρτητη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα» ( Διακήρυξη 3ης Σεπτέμβρη)
Οι Γκαλοπατζήδες τίμησαν την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας, δίνοντας στην δημοσιότητα συγκλονιστικά στοιχεία, για τις διαστάσεις που έχει πάρει η Φτώχεια στην Ελλάδα και την ανασφάλεια που αισθάνονται οι Έλληνες για το αύριο . Το 1/3 των Ελλήνων ζουν με λιγότερα από 470 ευρώ μηνιαίως. Η κοινωνία των 2/3, των νεοφιλελεύθερων αμερικανικών ιδεών, είναι πια πραγματικότητα. Ο αγώνας του Ανδρέα Παπανδρέου και του «παλαιού» ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη, προδόθηκε από το εκσυγχρονιστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. που είναι απόλυτα υπεύθυνο για το πως φτάσαμε μέχρι εδώ. Αυτό είναι το πολιτικό «επίτευγμα» του «γίγαντα» της πολιτικής Κώστα Σημίτη. Η Ψωροκώσταινα είναι εδώ μαζί με τά παιδάκια της ,τον Πειναλέωντα και την Ανεργίτσα.
2.
Οι Γκαλοπατζήδες κατέγραψαν ότι το 60% των Ελλήνων ζουν με το φόβο ότι μία ημέρα μπορούν να ξυπνήσουν φτωχοί. Επειδή η πρόσθεση διδάσκεται στην πρώτη δημοτικού τα πολιτικά συμπεράσματα είναι πολύ απλά. Το 30% των Ελλήνων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και το 60% βλέπει με αγωνία και ανασφάλεια το μέλλον. Επομένως ζούμε σε μια κοινωνία όπου το 10% απολαμβάνει τον πλούτο που δημιούργησε η ανάπτυξη της χώρας και οι ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις. Η Ελλάδα του 2007 μοιάζει πάρα πολύ με την Ελλάδα του 1961. Κωνσταντίνος Καραμανλής τότε Κώστας Καραμανλής τώρα. Το 10 % των προνομιούχων οικογενειών είναι πάντα εδώ. Η διαφορά είναι ότι ο Πειναλέων έχει καρτοκινητό.
3.
Η ανατροπή των κοινωνικών κατακτήσεων της (χρυσής οκταετίας) του Ανδρέα (1981- 1989) συνετέλεσθη στα 11 χρόνια των Μητσοτακοσημιτικών, και ολοκληρώθηκε στα χρόνια του Καραμανλή του δεύτερου και του Αλογοσκούφη.
4.
«Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα μεταβλήθηκε σε προχωρημένο φυλάκιο της του Πενταγώνου και της Παγκοσμιοποίησης, για να εξυπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά τα στρατιωτικά και οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλίων. Διαβρώθηκε ο κρατικός μηχανισμός, οι ένοπλες δυνάμεις, τα κόμματα, ο συνδικαλισμός, και η πολιτική ηγεσία του τόπου. »
( Διακήρυξη 3ης Σεπτέμβρη με προσθήκη της παγκοσμιοποίησης)
5.
Ο κ.Κ. Καραμανλής απομάκρυε από την Ν.Δ. τους νεοφιλελεύθερους κυρίους Μάνο και Ανδριανόπουλο, ως πολύ δεξιούς, γιατί επηρέαζαν αρνητικά την προεκλογική εικόνα της «κοινωνικής δεξιάς» με την οποία προσπαθούσε να κερδίσει τις εκλογές. Αυτούς τους «πολύ δεξιούς», τους «προσέλαβε» στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο κ. Παπανδρέου εξυμνώντας τις « πολύ ενδιαφέρουσες» νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμιστικές τους ιδέες. Η απλή αριστοτέλεια Λογική μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο κ. Παπανδρέου είναι πιο δεξιός από τον κ. Καραμανλή.
6.
« YORGOS ,Ανδρουλάκης , Ανδριανοπουλος , Μανος και οι αλλοι γνωστοι οπαδοι της παγκοσμιοποιησεως και της Αμερικανικης πρωτοκαθεδριας »
-Έλα μωρέ, γιατί να μη γίνουν μεταγραφές; Ίδια πολιτική έχουν αυτά τα κόμματα... η ΝΔ ειναι πιο αριστερη απο το ΠΑΣΟΚ( από διάλογο στο διαδίκτυο το 2004 )
7.
Το ΠΑΣΟΚ σαν λαϊκό κίνημα έχει αποστολή και υποχρέωση να αντιμάχεται τα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης και να παράγει ιδέες για την υπεράσπιση, της νεολαίας των εργαζομένων, των αγροτών ,του ελληνικού λαού στο σύνολο του , από τις απειλές γεννάει κάθε μέρα για το βιοτικό τους επίπεδο η παγκοσμιοποίηση. Το ΠΑΣΟΚ σαν πατριωτικό κίνημα έχει αποστολή και υποχρέωση να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της χώρας.
8.
«Βασικός κυριαρχικός στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του Έθνους και στην υπηρεσία του Λαού. Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ' όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν. Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία, σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του Λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας» (Διακήρυξη 3ης Σεπτέμβρη)
9.
Τα βασικά συνθήματα του παλαιού ΠΑΣΟΚ, « Εμπρός για μια νέα Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες», « το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ο λαός στην εξουσία» είναι και σήμερα επίκαιρα .
10.
«Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, την διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Έλληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί. Αντίθετα πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας.» (Διακήρυξη 3ης Σεπτέμβρη)
11.
Ο νέο- φιλελεύθερος καπιταλισμός της παγκοσμιοποίησης επιδιώκει την κατάλυση της δημοκρατίας. Τεράστια δύναμη συγκεντρώνεται στις διοικήσεις των διεθνών τραπεζικών και χρηματιστηριακών επιχειρήσεων στις πολυεθνικές και τους υπερεθνικούς οργανισμούς του παγκόσμιου καπιταλισμού, την παγκόσμια οργάνωση εμπορίου, την παγκόσμια τράπεζα, το διεθνές νομισματικό ταμείο, που βρίσκονται μακριά από κάθε δημοκρατικό έλεγχο και κυρίως δεν αντλούν τη δύναμή τους από τους λαούς . Τα κεκτημένα της γαλλικής επανάστασης ανατρέπονται.
12.
Οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης κήρυξαν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας με αφορμή την 11η Σεπτεμβρίου και με νέο- φιλελεύθερο νέο- πατριωτισμό επιτέθηκαν στα βασικά δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών διαμορφώνοντας ένα νέο αστυνομικό και ανελεύθερο πολιτικό περιβάλλον. Ένας στους τρεις πολίτες στις Ηνωμένες Πολιτείες είτε έχει συλληφθεί και του έχουν βάλει χειροπέδες μια φορά στην ζωή του είτε έχει πάει φυλακή.
13.
Εάν το ΠΑΣΟΚ ενστερνισθεί το σύστημα ιδεών της παγκοσμιοποίησης και μετατραπεί σε ένα γρανάζι του μηχανισμού της Νέας Τάξης για τον πολιτικό έλεγχο των λαών και των χωρών δεν θα έχει κανέναν λόγο ύπαρξης και θα το στείλει ο λαός μαζί με όλον τον «θίασο» στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
14.
Τα Μέσα Ενημέρωσης- όπως το ΜΕΓΚΑ- που «υπονομεύουν» τον Γεώργιο B΄ Παπανδρέου και που θέλουν να κάνουν, «Ριάλιτι σόου» τις εσωκομματικές εκλογές στην αξιωματική αντιπολίτευση, προσκαλούν στις εκπομπές τους τον κ. Θεόδωρο Πάγκαλο για να υβρίζει τον κ. Βενιζέλο , και στη συνέχεια αναπαράγουν ως βαρυσήμαντη είδηση τα όσα αυτός είπε, άνευ αμφισβητήσεως από τους παριστάμενους «δημοσιογράφους».
15.
Ο κ. Παπανδρέου παραδέχθηκε ότι έγιναν λανθασμένες επιλογές στο θέμα της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος, χωρίς όμως να διευκρινίσει ποιο ήταν το λάθος. Ήταν λάθος η πρόταση του για τα « μη κρατικά πανεπιστήμια» η ήταν λάθος η αναδίπλωση του και η αποχώρηση από τη βουλή; Παρατηρώ, ότι όλοι οι υψηλόμισθοι «παντογνώστες» των Καναλιών και των «συγκροτημάτων» που «υπονομεύουν» τον κ. Παπανδρέου αποφεύγουν για δύο μήνες σχεδόν να του κάνουν αυτήν την πολύ απλή διευκρινιστική ερώτηση.
16.
Η αναγέννηση και ουσιαστικά επανίδρυση του λαϊκού πατριωτικού κινήματος , του Πασοκ θα περάσει από δύο στάδια. Πρώτος σταθμός είναι η εκλογή νέου προέδρου στις 11 Νοεμβρίου και δεύτερος το συνέδριο όπου θα πρέπει να εκπροσωπηθεί η πραγματική βάση του κινήματος μέσα από την ευρεία συμμετοχή στις διαδικασίες και όχι οι φατρίες, οι οικογένειές και οι υπάρχοντες κομματικοί στρατοί , και από το οποίο θα πρέπει να προέλθει ,μια ουσιαστικά διαφορετική σε επίπεδο πολιτικής σκέψης αλλά και προσώπων κομματική ηγεσία.
17.
Προϋπόθεση για να γίνει αυτό, είναι να επιστρέψουν και να συστρατευθούν όλοι όσοι απογοητεύτηκαν από την κυβερνητική πρακτική των προηγούμενων ετών και τα φαινόμενα διαφθοράς, όλοι όσοι εγκατέλειψαν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. λόγω της υποστήριξης από τον κ. Παπανδρέου του σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό, και όλοι όσοι αισθάνθηκαν τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν ότι ο κ. Παπανδρέου είναι δεξιότερος του κ. Καραμανλή και στράφηκαν σε άλλα αριστερά κόμματα και την αποχή.
18.
«Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα καλεί τον Ελληνικό Λαό να οργανωθεί στις τάξεις του, σε οργανώσεις βάσης, να συμμετάσχει άμεσα στην παραπέρα διαμόρφωση του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων και στην ανάδειξη των στελεχών του σε όλα τα επίπεδα. Έτσι θα συνεχίσουμε με νέα ένταση και αποφασιστικότητα τον αγώνα για μια ανεξάρτητη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα» ( Διακήρυξη 3ης Σεπτέμβρη)
Απλά μαθήματα πολιτικής ιστορίας
H Ένωση Κέντρου και ο Γεώργιος Παπανδρέου ανέτρεψαν το μετεμφυλιακό κράτος της δεξιάς χάρις στην άνοδο των δημοκρατικών Κένεντι στην εξουσία , στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Όταν σχηματίστηκε το 1964 η αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ενώσεως Κέντρου, η Ουάσιγκτον την υποδέχθηκε ευνοϊκά και μάλιστα στις εκθέσεις της, η αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών υπογράμμιζε ότι σε αυτήν μετείχε και ο Ανδρέας Παπανδρέου τον οποίο έβρισκε,«αρκετά επηρεασμένο από τον αμερικανικό πολιτικό ρεαλισμό».
Τον Ιούνιο του 1964 οι Γεώργιος και Ανδρέας Παπανδρέου πραγματοποίησαν την ιστορική και δραματική επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά την οποία ο πρόεδρος Τζόνσον προσπάθησε να επιβάλει διμερείς ελληνοτουρκικές συνομιλίες για το Κυπριακό με στόχο την αποδοχή του σχεδίου Άτσενσον που οδηγούσε στην «κατοχύρωση των τουρκικών συμφερόντων», όπως σημειώνει στην ιστοσελίδα του, το ίδρυμα Παπανδρέου.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου απάντησε με πατριωτισμό αξιοπρέπεια στις αμερικανικές πιέσεις το λέγοντας στον πρόεδρο Τζόνσον ότι « η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα για να διαπράξει μια τόσο μεγάλη ατιμία».
Η μοίρα των Παπανδρέου και ιδιαίτερα του Ανδρέα σφραγίστηκε στο ταξίδι αυτό. Η Ουάσιγκτον και ιδιαίτερα ο Λευκός Οίκος, αποφάσισαν την ανατροπή του Γεωργίου Παπανδρέου και οργάνωσαν με τους « πιστούς φίλους» ή « υπαλλήλους; » τους ,την αποσταΣία με το «κάθαρμα του 65», τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που οδήγησε τελικά στην δικτατορία των συνταγματαρχών το 67.
Τον Ιούνιο του 2003 πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες του προεδρεύοντος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έλληνα πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη που συνοδευόταν από τον υπουργό εξωτερικών Γιώργο Παπανδρέου τον νεότερο .
Οι Αμερικανοί", έπλεκαν τότε το εγκώμιο του Έλληνα Πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών κ. Γ. Παπανδρέου, τονίζοντας ότι χωρίς αυτούς σε εκείνη την ταραγμένη περίοδο (λόγω της εισβολής στο Ιράκ ) τα πράγματα θα ήταν χειρότερα τόσο για την ίδια την Ευρώπη όσο και για τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ». Οι δύο «ειλικρινείς φίλοι των ΗΠΑ υπέγραψαν ( μαζί με τον Ρομάνο Πρόντι την επαίσχυντη συμφωνία ΗΠΑ-ΕΕ για την έκδοση των υπόπτων για τρομοκρατία και την δικαστική αρωγή. Η « Ισχυρή Ελλάδα» του κ. Σημίτη δεν ήταν πια « πολύ μικρή χώρα» , όπως το 64, και μπορούσε πλέον να διαπράξει μια πολύ μεγάλη ατιμία σε βάρος « των κατακτημένων με αγώνες δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών».
Το κύριο ελληνικού ενδιαφέροντος θέμα που απασχόλησε την σύνοδο κορυφής ΕΕ-ΗΠΑ ήταν το Κυπριακό και η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. Ο διπλωματικός θρίαμβος του Κώστα και του Γιώργου ήταν ότι η Ουάσιγκτον συμφώνησε στην ένταξη. Δεν μάθαμε τότε όμως, ότι ταυτόχρονα συμφώνησαν να υποστηρίξουν το σχέδιο λύσης που θα παρουσίαζαν Άγγλοι και Αμερικανοί δια του Ανάν για την «κατοχύρωση των τουρκικών συμφερόντων». Η « Ισχυρή Ελλάδα» μπορούσε πια να κάνει μια «τόσο μεγάλη ατιμία» .
Παράλληλα έγινε και μια μικρούτσικη ατιμία. Αφού η ελληνική κυβέρνηση προσχώρησε στην αντιτρομοκρατική εκστρατεία δεν μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να πρωταγωνιστεί σε διαδηλώσεις κατά της εισβολής στο Ιράκ για να καλλιεργεί τον αντιαμερικανισμό. Γι' αυτό, ο Κώστας και Γιώργος αποφάσισαν εκεί την εκδίωξη του Κώστα Λαλιώτη και την αντικατάστασή του από τον συμπαθή στους Αμερικανούς Χρυσοχοΐδη. Έγινε αποδεκτή δηλαδή μια ευθεία επέμβαση των Αμερικανών στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ που κατάργησε την αυτοτέλεια του.
Στις 7 Μαρτίου 2004 το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές παίρνοντας 3.002.531 ψήφους. Σχεδόν αμέσως « έσκασε το σχέδιο Ανάν» το οποίο υποστήριξαν - με σχεδόν υστερικό τρόπο- ο τέως Κώστας και ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου .
Σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στις 8/4/2004 , το 59,8% από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ έλεγε ΟΧΙ. Στις 13 Ιουνίου 2004 έγιναν οι ευρωεκλογές με την «Ματσούκα» και το « δεντράκι του Γιωργάκη», και το ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε από 2.083.327 πολίτες . Σχεδόν ένα εκ. λιγότερους από τον Μάρτιο . Ο λογαριασμός του Κυπριακού είχε πληρωθεί και η πολιτική μοίρα του Γεωργίου Παπανδρέου είχε σφραγιστεί τελεσίδικα, κατά τρόπο εντελώς αντίστροφο από αυτήν του πατέρα του.
Λίγες μέρες πριν τις πρόσφατες εκλογές συνομιλούσα με έναν φίλο μου από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ, της εποχής της αυτό-οργάνωσης που μου είπε: « Το κύριο πρόβλημα για μένα δεν είναι να πέσει Καραμανλής αλλά να φύγουν, ο « «Γιωργάκης» και οι Σημιτικοί από το ΠΑΣΟΚ. Αυτούς όσο ζω δεν θα τους βάλω στην εξουσία με την ψήφο μου ».
Όπως σε κάθε τραγωδία , έτσι και στις « Μεγάλες Ατιμίες του 2003» η λύση θα δοθεί μέσω της κάθαρσης.
Όταν σχηματίστηκε το 1964 η αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ενώσεως Κέντρου, η Ουάσιγκτον την υποδέχθηκε ευνοϊκά και μάλιστα στις εκθέσεις της, η αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών υπογράμμιζε ότι σε αυτήν μετείχε και ο Ανδρέας Παπανδρέου τον οποίο έβρισκε,«αρκετά επηρεασμένο από τον αμερικανικό πολιτικό ρεαλισμό».
Τον Ιούνιο του 1964 οι Γεώργιος και Ανδρέας Παπανδρέου πραγματοποίησαν την ιστορική και δραματική επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά την οποία ο πρόεδρος Τζόνσον προσπάθησε να επιβάλει διμερείς ελληνοτουρκικές συνομιλίες για το Κυπριακό με στόχο την αποδοχή του σχεδίου Άτσενσον που οδηγούσε στην «κατοχύρωση των τουρκικών συμφερόντων», όπως σημειώνει στην ιστοσελίδα του, το ίδρυμα Παπανδρέου.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου απάντησε με πατριωτισμό αξιοπρέπεια στις αμερικανικές πιέσεις το λέγοντας στον πρόεδρο Τζόνσον ότι « η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα για να διαπράξει μια τόσο μεγάλη ατιμία».
Η μοίρα των Παπανδρέου και ιδιαίτερα του Ανδρέα σφραγίστηκε στο ταξίδι αυτό. Η Ουάσιγκτον και ιδιαίτερα ο Λευκός Οίκος, αποφάσισαν την ανατροπή του Γεωργίου Παπανδρέου και οργάνωσαν με τους « πιστούς φίλους» ή « υπαλλήλους; » τους ,την αποσταΣία με το «κάθαρμα του 65», τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που οδήγησε τελικά στην δικτατορία των συνταγματαρχών το 67.
Τον Ιούνιο του 2003 πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες του προεδρεύοντος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έλληνα πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη που συνοδευόταν από τον υπουργό εξωτερικών Γιώργο Παπανδρέου τον νεότερο .
Οι Αμερικανοί", έπλεκαν τότε το εγκώμιο του Έλληνα Πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών κ. Γ. Παπανδρέου, τονίζοντας ότι χωρίς αυτούς σε εκείνη την ταραγμένη περίοδο (λόγω της εισβολής στο Ιράκ ) τα πράγματα θα ήταν χειρότερα τόσο για την ίδια την Ευρώπη όσο και για τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ». Οι δύο «ειλικρινείς φίλοι των ΗΠΑ υπέγραψαν ( μαζί με τον Ρομάνο Πρόντι την επαίσχυντη συμφωνία ΗΠΑ-ΕΕ για την έκδοση των υπόπτων για τρομοκρατία και την δικαστική αρωγή. Η « Ισχυρή Ελλάδα» του κ. Σημίτη δεν ήταν πια « πολύ μικρή χώρα» , όπως το 64, και μπορούσε πλέον να διαπράξει μια πολύ μεγάλη ατιμία σε βάρος « των κατακτημένων με αγώνες δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών».
Το κύριο ελληνικού ενδιαφέροντος θέμα που απασχόλησε την σύνοδο κορυφής ΕΕ-ΗΠΑ ήταν το Κυπριακό και η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. Ο διπλωματικός θρίαμβος του Κώστα και του Γιώργου ήταν ότι η Ουάσιγκτον συμφώνησε στην ένταξη. Δεν μάθαμε τότε όμως, ότι ταυτόχρονα συμφώνησαν να υποστηρίξουν το σχέδιο λύσης που θα παρουσίαζαν Άγγλοι και Αμερικανοί δια του Ανάν για την «κατοχύρωση των τουρκικών συμφερόντων». Η « Ισχυρή Ελλάδα» μπορούσε πια να κάνει μια «τόσο μεγάλη ατιμία» .
Παράλληλα έγινε και μια μικρούτσικη ατιμία. Αφού η ελληνική κυβέρνηση προσχώρησε στην αντιτρομοκρατική εκστρατεία δεν μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να πρωταγωνιστεί σε διαδηλώσεις κατά της εισβολής στο Ιράκ για να καλλιεργεί τον αντιαμερικανισμό. Γι' αυτό, ο Κώστας και Γιώργος αποφάσισαν εκεί την εκδίωξη του Κώστα Λαλιώτη και την αντικατάστασή του από τον συμπαθή στους Αμερικανούς Χρυσοχοΐδη. Έγινε αποδεκτή δηλαδή μια ευθεία επέμβαση των Αμερικανών στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ που κατάργησε την αυτοτέλεια του.
Στις 7 Μαρτίου 2004 το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές παίρνοντας 3.002.531 ψήφους. Σχεδόν αμέσως « έσκασε το σχέδιο Ανάν» το οποίο υποστήριξαν - με σχεδόν υστερικό τρόπο- ο τέως Κώστας και ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου .
Σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στις 8/4/2004 , το 59,8% από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ έλεγε ΟΧΙ. Στις 13 Ιουνίου 2004 έγιναν οι ευρωεκλογές με την «Ματσούκα» και το « δεντράκι του Γιωργάκη», και το ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε από 2.083.327 πολίτες . Σχεδόν ένα εκ. λιγότερους από τον Μάρτιο . Ο λογαριασμός του Κυπριακού είχε πληρωθεί και η πολιτική μοίρα του Γεωργίου Παπανδρέου είχε σφραγιστεί τελεσίδικα, κατά τρόπο εντελώς αντίστροφο από αυτήν του πατέρα του.
Λίγες μέρες πριν τις πρόσφατες εκλογές συνομιλούσα με έναν φίλο μου από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ, της εποχής της αυτό-οργάνωσης που μου είπε: « Το κύριο πρόβλημα για μένα δεν είναι να πέσει Καραμανλής αλλά να φύγουν, ο « «Γιωργάκης» και οι Σημιτικοί από το ΠΑΣΟΚ. Αυτούς όσο ζω δεν θα τους βάλω στην εξουσία με την ψήφο μου ».
Όπως σε κάθε τραγωδία , έτσι και στις « Μεγάλες Ατιμίες του 2003» η λύση θα δοθεί μέσω της κάθαρσης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)